Θρηνούμε για κάθε μαθητή και μαθήτρια μας που χάνεται, αγωνιζόμαστε για το δικαίωμα κάθε μαθητή και μαθήτρια μας για μια ισότιμη θέση στο σχολείο και στην κοινωνία.
Ένα μικρό παιδί έπεσε νεκρό από πυροβολισμούς στο Ζεφύρι. Ένα παιδί που θα μπορούσε να είναι μαθητής μας. Και έπεσε νεκρό από συμπλοκή μεταξύ οικογενειών. Το μεγαλύτερο δυστύχημα είναι ότι κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί αν θα είναι και το τελευταίο. Μπορεί, όμως, να εγγυηθεί για τη ρητορική μίσους, που θα ξετυλιχθεί επειδή ήταν Ρομά. Ήρθε, όμως, η ώρα να ανοίξει επιτέλους η συζήτηση για τους Ρομά, μια δαιμονοποιημένη κοινότητα, μια κοινότητα περιθωριοποιημένη, όπου οι κυρίαρχες πολιτικές θέλουν και παλεύουν με κάθε μέσο, να παραμένει στο περιθώριο. Καμία πολιτική ένταξης, μόνο πολιτικές αποκλεισμού των Ρομά πληθυσμών, ανύπαρκτων δομών υποστήριξης, γκετοποίησης και εγκατάλειψης των ανθρώπων. Σε ένα περιβάλλον γενικευμένης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης οι Ρομά βρίσκονται αντιμέτωποι με το κανιβαλικό πρόσωπο του καπιταλισμού που τους θεωρεί β΄ κατηγορίας πολίτες. Μια βόλτα στις γειτονιές τους αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότι ζουν σε παραπήγματα, παράγκες ή σε αυτοσχέδια σπίτια, χωρίς πρόβλεψη για αποχετευτικό σύστημα για το σύνολο του πληθυσμού, χωρίς νερό και ρεύμα σε πολλά από αυτά τα σπίτια, χωρίς δρόμους, με λιμνάζοντα νερά και ελλιπή περισυλλογή των σκουπιδιών.
Συνέχεια ανάγνωσης Η φτώχεια και η περιθωριοποίηση σκοτώνει 8χρονα παιδιά