(Υπερψηφίστηκε σαν ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ)

Ρυθμίσεις και υπουργικές αποφάσεις, πορίσματα διαλόγου και δηλώσεις υπευθύνων, υπουργών και ημέτερων, σταθερά και αποφασιστικά φτιάχνουν ένα νέο τοπίο για την ειδική αγωγή και υλοποιούν με σαφή τρόπο τη συρρίκνωση της αλλά και αλλαγή του πλαισίου λειτουργία της.

Βγάζοντας από τη κουβέντα τη βασική προϋπόθεση λειτουργίας της Ε.Α. ότι δηλαδή χωρίς σταθερά πρόσωπα αναφοράς – μόνιμο προσωπικό οδηγούμαστε σε υποβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης, μιλά για το μεγαλεπήβολο σχέδιο ενσωμάτωσης μεγάλου μέρους της ειδικής αγωγής στη γενική. Αν διαβάσουμε όμως προσεκτικά και συνδυάσουμε αποφάσεις και πορίσματα θα δούμε πως παζλ-παζλ φτιάχνουν τη μεγάλη εικόνα:

• Μόνιμοι διορισμοί σε εκπαιδευτικό προσωπικό που αναβάλλονται για 6^ο χρόνο
• Ανυπαρξία σχεδιασμού για μόνιμους διορισμούς σε βοηθητικό προσωπικό
• Νομοθετική ρύθμιση για τα Τ.Ε. που θέτει πλαφόν το ένα τμήμα ανεξάρτητα από τις διαγνώσεις και μορφωτικές ανάγκες των μαθητών (σε ένα περιβάλλον μεγάλων σχολικών μονάδων που δημιουργήθηκαν μετά τις συγχωνεύσεις – καταργήσεις σχολείων και άρα πολύ μεγαλύτερη αναγκαιότητα για περισσότερο αριθμό τμημάτων ανά σχολική μονάδα)
• Νομοθετική ρύθμιση (ν. 4415, άρθρο 48) και εφαρμοστική εγκύκλιος (αρ. πρωτ. 163629/ΓΔ4) που νομιμοποιούν την ελεύθερη μετακίνηση των εκπαιδευτικών από τη γενική στην ειδική για να καλυφτούν οι μεγάλες ανάγκες που έχει ο χώρος
• Δεκάδες τμήματα ένταξης παραμένουν χωρίς εκπαιδευτικό ενώ είμαστε τέλη Νοεμβρίου,
• Χιλιάδες παιδιά που δικαιούνται πλήρη παράλληλη στήριξη βάσει γνωματεύσεων των ΚΕΔΔΥ βρίσκονται ακόμη αστήρικτα στο πλαίσιο της γενικής τάξης.
• Οι παράλληλες μοιράζονται μεταξύ δύο και τριών ακόμη και σε πέντε μαθητών.
• Όσοι/όσες δάσκαλοι/ες, με βάση την εφαρμοστική εγκύκλιο, δεν συμπληρώνουν το υποχρεωτικό διδακτικό τους ωράριο θα μπορούν να «παίξουν» το ρόλο της παράλληλης στήριξης, προβλέπεται μάλιστα ότι σε κάθε μαθητή θα μπορούν να παρέχουν παράλληλη στήριξη μέχρι 4 δάσκαλοι.
• Έλλειψη μονίμου σταθερού και επαρκούς προσωπικού στα ΚΕΔΥ που σε συνάρτηση με τη συρρίκνωση όλων των ψυχοπαιδαγωγικών κέντρων οδηγεί σε διαγνώσεις που μπορεί να περιμένουν 2-3 χρόνια,
• Υπερπλήρη ή και υπεράριθμα τμήματα σε ειδικά σχολεία

Παράλληλα, η τροπολογία αλλά και η εφαρμοστική εγκύκλιος δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερη ασάφεια ως προς τα προσόντα των εκπαιδευτικών  της ειδικής εκπαίδευσης, ασάφεια που κυμαίνεται από την απόλυτη εξειδίκευση μέχρι την μηδενική επιμόρφωση σε θέματα ειδικής εκπαίδευσης Και αυτό συμβαίνει ενώ το ΙΕΠ καθορίζει με ακρίβεια και περισσό ζήλο τα αυξημένα προσόντα για την αναγνώριση των μεταπτυχιακών στην ειδική εκπαίδευση. Αυτή η διττή και αντιφατική πολιτική συμπεριφορά στην ουσία εξυπηρετεί το βαθύτερο πολιτικό σχεσιασμό της κυβέρνησης που είναι η αλλαγή του πολιτικού χάρτη στην εκπαίδευση των εκπαιδευτικών: Με το διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών, με νέα άνθιση της βιομηχανίας των 400ωρων σεμιναρίων και με το «άνοιγμα» διεκδίκησης σε νέα ΕΣΠΑ για την επιμόρφωση πάνω στις αρχές της συνεκπαίδευσης, σκιαγραφείται ο νέος «οδικός χάρτης» στην εκπαίδευση των εκπαιδευτικών

Για να ολοκληρώσουμε όμως την εικόνα χρειάζεται να κοιτάξουμε εξαγγελίες και δηλώσεις που μιλάνε για τις προθέσεις τους για την ειδική αγωγή:

• Πριν λίγους μήνες, κύκλοι του υπουργείου συζητούσαν την ένταξη της Ε.Α. σε ένα ξεχωριστό απογευματινό κύκλο που θα είναι αυτόνομος από το πρωινό πρόγραμμα. Ένας κύκλος που εύκολα θα μπορούσε να γίνει προαιρετικός σχετικά με την υποχρέωση του υπουργείου να τον λειτουργεί και να προσλαμβάνει προσωπικό για τη στελέχωση του.
• Στα «9 πορίσματα του διαλόγου» φαίνεται να σκιαγραφείται το κλεισίμο των ειδικών σχολικών μονάδων μακροπρόθεσμα, ενώ ταυτόχρονα προκρίνεται η σχολική αυτονομία με εξασφάλιση πόρων από εσωτερικές – εξωτερικές πηγές για να μειωθεί η κρατική χρηματοδότηση!
• Η εφαρμογή της «πλήρους ένταξης» μαθητών με αναπηρία στα γενικά σχολεία, όπως αυτή περιγράφεται από το υπ. παιδείας, που επιχειρεί να υλοποιήσει τη σταδιακή «πιλοτική εφαρμογή ένταξης και ενσωμάτωσης δομών ειδικής και γενικής εκπαίδευσης» και οδηγεί στην κατάργηση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία σε ένα δημόσιο σχολείο που λειτουργεί πια με ελάχιστα κονδύλια και είναι εξαιρετικά ανεπαρκές για να καλύψει τέτοιες ιδιαίτερες ανάγκες
• Η συζήτηση που άνοιξε για χρήση κουπονιών στην εκπαίδευση και που αν εφαρμοστεί διευρύνει τις ταξικές ανισότητες στις ομάδες των αναπήρων μαθητών, ενισχύοντας ταυτόχρονα την ιδιωτικοποίηση δομών της ειδικής αγωγής.

 

Από τη δική μας πλευρά επισημαίνουμε ότι απέναντι στο «σχολείο ισότητας» προτάσσουμε τη θετική διάκριση για τους μαθητές που δικαιούνται ειδική εκπαιδευτική παρέμβαση. Η απουσία και η ρευστοποίηση σταθερών δομών ΕΑ, η μη στελέχωσή τους με μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό, προαλείφει το μελλοντικό τοπίο: την αποδόμηση της ειδικής εκπαίδευσης λόγω υψηλού κόστους. Δεν αποδεχόμαστε τη λειτουργία της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης σε καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» με τη διαχείριση του εκπαιδευτικού προσωπικού, όπως υποδεικνύει η πρόσφατη τροπολογία περί στελέχωσης των δομών ΣΜΕΑΕ, να ζυγίζει περισσότερο από τις εκπαιδευτικές ανάγκες κάθε παιδιού. Γνωρίζουμε καλά ότι η επιστροφή στην «κανονικότητα», σύμφωνα με τις κατευθύνσεις Ε.Ε-Ο.Ο.Σ.Α. , σημαίνουν αποθέωση των οικονομικών δεικτών με κάθε κόστος, άρση της μονιμότητας, κινητικότητα κι αναπαραγωγή ευέλικτων μορφών απασχόλησης, μα πάνω απ’ όλα βλάπτουν σοβαρά την ειδική αγωγή και εκπαίδευση.

 

Η ειδική εκπαίδευση χρειάζεται:

 

ΜΟΝΙΜΟΥΣ ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΕΚΠ/ΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

 

ΚΑΛΥΨΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΕΝΩΝ ΣΕ ΔΟΜΕΣ ΣΜΕΑΕ/Τ.Ε. ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΣΤΗΡΙΞΕΙΣ

ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥΣ, ΤΜΗΜΑΤΑ ΕΝΤΑΞΗΣ, ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ & ΒΟΗΘΗΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ