Ετοιμάζονται να αυξήσουν το εργασιακό ωράριο των εκπαιδευτικών, και τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη

προχωρούν σε νέες συγχωνεύσεις και στην Αξιολόγηση των σχολείων

 

Το παιχνίδι των διαρροών και των διαψεύσεων…

Τις προηγούμενες μέρες είχαμε για άλλη μία φορά δημοσιεύματα για επικείμενη αύξηση του διδακτικού ωραρίου, αυτή τη φορά ως απαίτηση των δανειστών προκειμένου να κλείσει η τρίτη αξιολόγηση. Το υπουργείο έσπευσε να διαψεύσει κατηγορηματικά ότι υπάρχει τέτοια πρόθεση…

Λίγο μετά, ο Υπουργός δηλώνει ξεκάθαρα ότι θα συγχωνευτούν 300 σχολεία, ότι θα ανατραπεί το εργασιακό ωράριο των εκπαιδευτικών σε υποχρεωτική παραμονή στο σχολείο 8-2 και ότι θα αυξηθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη.

Ο Υπουργός ψευδώς αναφέρει ότι το εργασιακό αυτό ωράριο, η υποχρεωτική παραμονή δηλαδή 8-2 στο σχολείο, ισχύει από το 1985 (νόμος 1566). Ο αντίστοιχος νόμος αναφέρει:

Νόμος 1566/1985, Άρθρο 13

8. Όλοι οι εκπαιδευτικοί των σχολείων της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης παραμένουν υποχρεωτικά στο σχολείο τους στις εργάσιμες ημέρες, πέρα από τις ώρες διδασκαλίας, για την προσφορά και άλλων υπηρεσιών που συνδέονται με το γενικότερο εκπαιδευτικό έργο, όπως συμμετοχή σε γιορταστικές, αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενημέρωση των γονέων και κηδεμόνων, τήρηση βιβλίων του σχολείου και εκτέλεση διοικητικών εργασιών. Κάθε εκπαιδευτικός παραμένει υποχρεωτικά στο σχολείο, στις εργάσιμες ημέρες πέρα από τις ώρες διδασκαλίας, για την εκτέλεση συγκεκριμένου έργου που του έχει ανατεθεί από τα όργανα διοίκησης του σχολείου όχι όμως πέρα από έξι (6) ώρες την ημέρα ή τριάντα (30) ώρες την εβδομάδα, με την επιφύλαξη της παραγράφου 2 της περίπτωσης ΣΤ΄ του άρθρου 11.

Γνωρίζουμε καλά το παιχνίδι της κυβέρνησης με τη «σκληρή διαπραγμάτευση» που στο τέλος πάντα υποχωρεί για τη “σωτηρία μας”. Οι δανειστές εισηγούνται μείωση προσωπικού και αυτό θα πράξει η κυβέρνηση. Είτε με αύξηση ωραρίου, είτε με σφαγιασμό και ενοποίηση ειδικοτήτων, είτε με παραπέρα εντατικοποίηση-ελαστικοποίηση της δουλειάς μας, είτε «θυσιάζοντας» μαθητές μας με μετακινήσεις και υπερμεγέθη τμήματα.

Η αθλιότητα και το ψέμα σε όλο τους το μεγαλείο…

Είναι χαρακτηριστικό πόσο εύκολα μπορούν να ξεχνούν τις ρητορίες τους περί παιδαγωγικής για να ακολουθήσουν πιστά όσα απαιτούν ΟΟΣΑ και ΕΕ. Όλοι και όλες εμείς που δουλεύουμε στην τάξη γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η αύξηση των μαθητών ανά τμήμα σημαίνει υποβάθμιση της εκπαίδευσης, άρση της αντισταθμιστικής αγωγής, μαθητές με δυσκολίες που σταδιακά «πετιούνται» εκτός μαθησιακής διαδικασίας. Σημαίνει μείωση των ευκαιριών για εκπαίδευση για τα λαϊκά στρώματα και μια εκπαίδευση που υπηρετεί άριστα τους σχεδιασμούς τους για ένα γρήγορο «ξεκαθάρισμα» των μαθητών (ικανοί ή όχι) ώστε να οδηγηθούν ομαλά και αβίαστα στις πολυδιαφημισμένες σχολές μαθητίας. Παράλληλα, εξασφαλίζουν την πολυπόθητη μείωση των εκπαιδευτικών που εργάζονται στη δημόσια εκπαίδευση.

Όμως δε σταματούν εδώ…

Η αύξηση του εργασιακού ωραρίου, θα οδηγήσει ντε φάκτο και σε αύξηση του διδακτικού ωραρίου. Επομένως, θα οδηγήσει σε νέες απολύσεις συμβασιούχων εκπαιδευτικών, θα κλείσει ακόμα περισσότερο το δρόμο στους μόνιμους διορισμούς.

Μια νέα αύξηση του ωραρίου και της αύξησης των μαθητών ανά τμήμα την επιδιώκουν όλοι, κυβέρνηση, ΕΕ, ΟΟΣΑ, γιατί μόνο έτσι μπορούν να επιτευχθούν τα δυσθεώρητα πρωτογενή πλεονάσματα σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα που έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση με τους δανειστές. Είναι χαρακτηριστικό, ότι η αύξηση του εβδομαδιαίου ωραρίου ακόμη και κατά μία ώρα για τους 60.000 εκπαιδευτικούς της τάξης επαρκεί για να εκμηδενιστούν όλες οι προσλήψεις αναπληρωτών στη Πρωτοβάθμια μέσω του τακτικού προϋπολογισμού. Σήμερα, ο ΟΟΣΑ έχει ήδη παραδώσει την ενδιάμεση έκθεση αξιολόγησης του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος (την οποία το υπουργείο φρόντισε να κρατήσει κρυφή για μεγάλο χρονικό διάστημα) και αναμένεται η παράδοση της τελικής έκθεσης η οποία θα δρομολογήσει και τις εξελίξεις αναφορικά με το ωράριο.

Είναι γνωστό επίσης ότι η κυβέρνηση έχει υπογράψει στο 3ο Μνημόνιο και στο συμπληρωματικό Μνημόνιο: την επαναξέταση του διδακτικού ωραρίου και του αριθμού των μαθητών στο τμήμα, με βάση “τις βέλτιστες πρακτικές των χωρών του ΟΟΣΑ”, τον περιορισμό των προσλήψεων αναπληρωτών, την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, στα πρότυπα της Δημόσιας Διοίκησης.

Ήδη, η κυβέρνηση με το νόμο για τη ρύθμιση του εργάσιμου χρόνου των ιατρών, επέβαλε την εργάσιμη εβδομάδα των 60 ωρών. Η αύξηση του ωραρίου, η κινητικότητα, ο εκπαιδευτικός λάστιχο, η εντατικοποίηση είναι απαιτήσεις της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ.

Παράλληλα, η επιλογή στελεχών εκπαίδευσης μέσω ΑΣΕΠ επιδιώκει την καθιέρωση του μοντέλου “διευθυντής-manager”, για την προώθηση της αντιεκπαιδευτικής-αντιλαϊκής πολιτικής, με τις λιγότερες αντιδράσεις.

Και τώρα τι κάνουμε;

Είναι γεγονός ότι το νέο σχολείο θέλει και ένα νέου τύπου εκπαιδευτικό. Η αξιολόγηση με τις ένα σωρό φόρμες και γραφειοκρατικά που θα πρέπει να συμπληρώνουμε, η «αυτονομία» της σχολικής μονάδας, δηλαδή ο εκπαιδευτικός να καλύπτει τις τρύπες (σε προσωπικό, σε υλικά) που αφήνει η υποχρηματοδότηση και η εγκατάλειψη του σχολείου από το κράτος.

Ακόμα κι έτσι όμως και με βάση την ισχύουσα νομοθεσία ο μόνος τρόπος για να κρατάει η διοίκηση όλους τους εκπαιδευτικούς στο σχολείο 8-2 είναι το μαζικό… καψώνι! Ποιος ο στόχος την αύξησης του εργασιακού ωραρίου; Στόχος της αλλαγής του ωραρίου είναι να κάμψουν την αντίδραση του εκπαιδευτικού και να τον πειθαρχήσουν. Να συνηθίσει ένα καθεστώς που θα θυμίζει «μέρες Μητσοτάκη 2013». Και αύριο μεθαύριο που θα συνηθίσει το 8-2 θα πει και πιο εύκολα ναι και στην αύξηση του διδακτικού ωραρίου.

Τη γνωρίζουμε τη λογική του κοινωνικού αυτοματισμού για τον «τεμπέλη καθηγητή που θέλει να είναι σπίτι από τις 13.00, όταν οι άλλοι εργαζόμενοι σχολάνε στις 20.00». Η λογική «όλοι μαζί τα φάγαμε» είδαμε πως κατακρεούργησε τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων τελικά. Η λογική αυτή είναι ένα χαρακτηριστικό της δεξιάς και του συστήματος.

Να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών απέναντι στα κάθε λογής «παπαγαλάκια» του κοινωνικού κανιβαλισμού, επικαλούμενοι την άμεση ανάγκη δραστικής μείωσης – αντί αύξησης – του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα και την επέκταση των θεσμών αντισταθμιστικής αγωγής, την δραματική πραγματικότητα της υποχρηματοδότησης και της έλλειψης υποδομών και την πραγματικότητα της εργασιακής και μισθολογικής εξουθένωσης του κλάδου. Και να μην πέσουμε στην παγίδα του εφησυχασμού, διαμηνύοντας, με αρχή την απεργία της 14ης Δεκέμβρη ότι δε θα ανεχθούμε:

• καμία αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα

• καμία αύξηση είτε του διδακτικού είτε του εργασιακού ωραρίου

• να πεταχτούν οι συνάδελφοι μας αναπληρωτές στο δρόμο και να μεταβληθούμε σε «περιπλανώμενους Ιουδαίους» προκειμένου να καταφέρουμε να συμπληρώσουμε ωράριο σε τρία και τέσσερα σχολεία.

Συνεχίζουμε τον αγώνα κατά της αξιολόγησης με την απεργία-αποχή. Καταγγέλλουμε και θα ρίξουμε στο κενό με το συλλογικό μας αγώνα την προσπάθεια της κυβέρνησης για σύνδεση της «αξιολόγησης» με το μισθολόγιο – βαθμολόγιο και με «ποινές» (προϋπόθεση για κατάληψη θέσης ευθύνης, συμμετοχή στην κινητικότητα), την αξιολόγηση του 2018.

Όλες και όλοι στην ΑΠΕΡΓΙΑ 14/12