Το πολυνομοσχέδιο έκτρωμα να μην κατατεθεί!

Στην καταδίκη του δημόσιου σχολείου απαντάμε με αγώνες!

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ Γ.Σ. ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 11/5, 12.00μμ ΣΤΟ 4^ο ΔΣ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ

ή διαδικτυακά για όποιους εκπαιδευτικούς αδυνατούν να συμμετέχουν δια ζώσης

ΣΥΣΠΕΙΡΩΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ – ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΝΕΑ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 13/5, 12.00 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΠΑΙΑ

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΙΣΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ ΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ 15/5, 12.00

Μέσα σε συνθήκες πανδημίας, εγκλεισμού απαγορεύσεων κυκλοφορίας και συγκεντρώσεων, με κλειστά σχολεία, το ΥΠΑΙΘ και η κυβέρνηση της ΝΔ έδωσε στη δημοσιότητα και έθεσε σε δημόσια «διαβούλευση» το αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο που αφορά όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Πρόκειται για μια άκρως επιθετική εκ μέρους της Κυβέρνησης προσπάθεια εκμετάλλευσης της κρίσης και της πανδημίας ως ευκαιρίας, ώστε να περάσει ριζικές αναδιαρθρώσεις, στη γραμμή της νεοφιλελελεύθερης ατζέντας ΟΟΣΑ – ΕΕ – ΣΕΒ, που επιφέρουν συντριπτικά πλήγματα σε βάρος της Δημόσιας Εκπαίδευσης, των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών και των εργασιακών κατακτήσεων των εκπαιδευτικών. 

Το πολυνομοσχέδιο έρχεται σε συνέχεια όλων των αντι-εκπαιδευτικών μνημονιακών πολιτικών των τελευταίων χρόνων. Ακόμα χειρότερα όμως, το πολυνομοσχέδιο Κεραμέως αποτελεί την πιο αντιδραστική τομή στο χώρο της εκπαίδευσης από το νόμο 2525/97 του Αρσένη. Ο πυρήνας του πολυνομοσχεδίου, περιέχει όλα τα στοιχεία των αντιεκπαιδευτικών πολιτικών με τις οποίες αναμετρήθηκε το εκπαιδευτικό κίνημα τις τελευταίες τρεις δεκαετίες: Αξιολόγηση, πειθάρχηση, ανταγωνισμός, κατηγοριοποίηση, αριστεία, απόρριψη, περικοπές, ταξικοί φραγμοί. 

Συγκεκριμένα, επιφέρει σοβαρές τομές στη βάση τεσσάρων διαστάσεων, οι οποίες αλληλοτροφοτούνται και οι οποίες χτίζουν το νέο σχολείο της αγοράς, των δεξιοτήτων, των λίγων «αρίστων», των πειθαρχημένων, των σκληρά αξιολογούμενων και δια βίου ελεγχόμενων υποκειμένων του: α. Δημοσιονομική, η οποία σχετίζεται με τις προτάσεις του ΟΟΣΑ για δραστική μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού και των εκπαιδευτικών δαπανών, β. Νεοφιλελεύθερη, με την έμφαση αφενός στην προώθηση του λεγόμενου ευέλικτου εργαζομένου και αφετέρου με τη λειτουργία των σχολείων και πανεπιστημίων με όρους αγοράς, γ. Νεοσυντηρητική, που αναδεικνύει την αγωνία για καταστολή και πειθάρχηση όλων των εκπαιδευτικών υποκειμένων, δ. Ταξική, η οποία συμπυκνώνει τις προηγούμενες διαστάσεις στην κατεύθυνση ενός πιο επιλεκτικού, ελιτίστικου και αυταρχικού σχολείου.

Το πολυνομοσχέδιο, μεταξύ άλλων περιλαμβάνει: 

• Αύξηση μαθητών ανά τμήμα – περικοπές θέσεων εργασίας: Με το κατώτατο όριο μαθητών ανά τμήμα να ορίζεται στον αριθμό 20 και το ανώτατο όριο να αυξάνεται στους 24 μαθητές + 10%, σταδιακά, όλα τα τμήματα θα έχουν πάνω από 20 μαθητές – έτσι επιτυγχάνεται ο στόχος του ΟΟΣΑ για αύξηση του μέσου όρου μαθητών ανά τμήμα. Τα συστεγαζόμενα σχολεία, η Α΄ Δημοτικού και τα νηπιαγωγεία θα είναι τα πρώτα θύματα αυτής της πολιτικής. Έτσι όταν σε ένα σχολείο η Α΄ τάξη έχει πχ 33 παιδιά, δηλαδή 2 τμήματα με τα ως τώρα δεδομένα, με την εφαρμογή του πολυνομοσχεδίου, τα 2 τμήματα γίνονται 1 των 26 παιδιών(!),  και τα υπόλοιπα 7 παιδιά μοιράζονται σε όμορα σχολεία! Αυτό και μόνο το μέτρο να εφαρμοστεί δεκάδες τμήματα Α’ τάξης, στην περιοχή μας θα καταργηθούν, με συνακόλουθη δραστική μείωση και των προσλήψεων! Οι λογιστές των εκπαιδευτικών περικοπών αδιαφορούν όχι μόνο για τα παιδαγωγικά αποτελέσματα αυτού του μέτρου αλλά ακόμα και για τις δραματικές συνέπειες στην υγεία των μαθητών, των εκπαιδευτικών και των οικογενειών τους, στις σημερινές συνθήκες πανδημίας όπου αντί να μειώνουν τον αριθμό μαθητών ανά τμήμα να τον αυξάνουν (!), όταν οι περισσότερες σχολικές αίθουσες είναι ήδη μικρές και ακατάλληλες. 

• Αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών: Η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας αποτελείται από τον προγραμματισμό και από την αυτοαξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας που είναι διπλή: εσωτερική αξιολόγηση από τον Σ.Δ. και εξωτερική αξιολόγηση από τον Συντονιστή Εκπ. Έργου που είναι υπεύθυνος για κάθε σχολική μονάδα. Η έκθεση προγραμματισμού του εκπαιδευτικού έργου δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του σχολείου και σε πλατφόρμα του ΙΕΠ εκκινώντας έτσι μια διαδικασία ανταγωνισμού, κατηγοριοποίησης και ταξινόμησης των σχολικών μονάδων με κριτήριο τη συμμόρφωσή τους με τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές. Ταυτόχρονα εμφανίζεται ένας νέος θεσμός, εκείνου του εκπαιδευτικού εμπιστοσύνης που θα παρεμβαίνει σε θέματα που αφορούν μαθητές, γονείς και θα επιδιώκει επικοινωνία με φορείς εκτός σχολείου σύμφωνα με το νομοσχέδιο. Ένας θεσμός που προσπαθεί να «καλύψει» όλα τα κενά σε υποστηριχτικές δομές ενώ παράλληλα δημιουργεί και μια νέα ιεραρχία, καθώς ο εν λόγω εκπαιδευτικός εμπιστοσύνης μπορεί να παίρνει πρωτοβουλίες ακόμη κι αν δεν του ζητηθούν από το σύλλογο διδασκόντων ή εκπαιδευτικούς του σχολείου! Ο σύλλογος διδασκόντων παρακάμπτεται και θέματα που αφορούν στη συλλογική λειτουργία του σχολείου, τη συνεργασία και την αλληλοϋποστήριξη, δίνονται προς «λύση» σε μια νέα μορφή εξουσίας: τον εκπαιδευτικό εμπιστοσύνης!

Εν τέλει, στόχευσή τους είναι οι εκπαιδευτικοί και τα σχολεία να αξιολογούνται και να κατηγοριοποιούνται με βάση ποσοτικούς δείκτες για την αποδοτικότητα και τις επιδόσεις τους. Αυτή η κατηγοριοποίηση διαμορφώνει ένα μέλλον δυστοπικό για τις εργασιακές συνθήκες, αλλά και για το περιεχόμενο του σχολείου. Παράλληλα, η σκληρή αξιολόγηση που περιγράφει για τους εκπαιδευτικούς πρότυπων και πειραματικών σχολείων φαίνεται ότι είναι η λογική τους για την αξιολόγηση όλων των εκπαιδευτικών. 

• Αύξηση προτύπων σχολείων / προώθηση της «αριστείας»: Ενισχύεται και διευρύνεται ο αριθμός και ο ρόλος των προτύπων σχολείων, η διαφοροποίηση και η ταξική κατηγοριοποίηση μαθητών και  σχολείων πολλών ταχυτήτων σε βάρος πάντα των μορφωτικών δυνατοτήτων των λαϊκών οικογενειών. «Αριστεία» για τους λίγους, υποβάθμιση για τους πολλούς. Το πλαίσιο και το «όραμα» αυτό δεν γιγαντώνει μόνο τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες ανάμεσα στους μαθητές, αλλά παραβιάζει και τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών. Περιγράφει εκπαιδευτικούς με αυξημένα ακαδημαϊκά προσόντα που μπορούν να εργάζονται σε αυτά και όσοι δεν αξιολογούνται επαρκώς, θα μετακινούνται σε άλλα σχολεία, όπως όσοι κρίνονται υπεράριθμοι σε μια σχολική μονάδα. Εχθρός είναι η ενιαία, καθολική, δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους και τα μορφωτικά δικαιώματα των όλων, των ίσων, των διαφορετικών.

• Νέες θεματικές/ παρεμβάσεις στο περιεχόμενο: Προωθούνται οι λεγόμενες δεξιότητες και η κατακερματισμένη κατάρτιση σε βάρος της πολύπλευρης μόρφωσης και κριτικής σκέψης. Και μάλιστα «δεξιότητες» με συγκεκριμένα ιδεολογικο-πολιτικά φορτία προσαρμοσμένα στις ανάγκες της αγοράς όπως η επιχειρηματικότητα και ο εθελοντισμός, που δε σχετίζονται με τις πραγματικές κοινωνικές και μορφωτικές ανάγκες. Οι πιλοτικές εφαρμογές στο Δημοτικό σχολείο αποτελούν προοικονομία της νέας σαρωτικής αναδιαμόρφωσης του αναλυτικού και ωρολογίου προγράμματος του Δημοτικού σχολείου.

• Σχολειοποίηση του Νηπιαγωγείου και κατάτμηση σε διδακτικά αντικείμενα: Προωθείται η περαιτέρω κατάτμηση του προγράμματος στο νηπιαγωγείο σε διδακτικά αντικείμενα (σήμερα εισαγωγή Αγγλικών και Φυσικής Αγωγής, αύριο Πληροφορική μεθαύριο ίσως γλώσσα, μαθηματικά, θρησκευτικά) καταπατώντας  τις βασικές αρχές της φιλοσοφίας  του, που είναι η γνώση διαμέσου του παιχνιδιού. Αυτό αποτελεί το πιο κατάλληλο μέσο για την ολόπλευρη νοητική, ψυχοσωματική, κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και για τη συγκρότηση των πρώτων του γνώσεων, αξιών, δεξιοτήτων, ικανοτήτων και στάσεων καθώς και της κοινωνικοποίησης του νηπίου. 

• Ταξικοί φραγμοί και αποκλεισμοί/ Τράπεζα θεμάτων/ Εξετάσεις και εντατικοποίηση: Το πολυνομοσχέδιο εντείνει και πολλαπλασιάζει τους ταξικούς φραγμούς. Μετατρέπει το Γυμνάσιο και το Λύκειο σε εξεταστικά κέντρα-κάτεργα. Επαναφέρει την Τράπεζα Θεμάτων σε όλες τις τάξεις στο Γενικό Λύκειο και στο ΕΠΑΛ, στήνοντας έναν εξεταστικό μαραθώνιο, εν είδει τοπικών πανελλαδικών εξετάσεων. Πρόκειται για τη χαρά των φροντιστηριαρχών και των σχολαρχών.Οι μαθητές που δεν έχουν το επαρκές οικονομικό υπόβαθρο, μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες, θα ωθούνται στην μορφωτική και κοινωνική απόρριψη. Δείχνει στα λαϊκά στρώματα ότι είναι ανεπιθύμητα σε αυτήν την εκπαιδευτική βαθμίδα που προορίζεται μόνο για «λίγους και εκλεκτούς». 

• Μονιμοποίηση ελαστικής εργασίας με χειρότερους όρους/ τιμωρίες σε αναπληρωτές: Ήδη με τις περικοπές θέσεων και τμημάτων, θα αποτρέπει τους μόνιμους διορισμούς, αλλά και μειώνει τις προσλήψεις αναπληρωτών σε όλα τα σχολεία. Μάλιστα προχωρά στην αύξηση των ποινών αποκλεισμού τουλάχιστον στα 2 έτη για τους αναπληρωτές που δεν αναλαμβάνουν υπηρεσία ή παραιτούνται, αφού πολλοί χωρίς κίνητρα, με απαξιωμένη την προϋπηρεσία τους χωρίς και ουσιαστικά μέτρα στήριξης της διαβίωσης εκτός του τόπου μόνιμης κατοικίας τους, είναι αδύνατο να επιβιώσουν αφού δεν μονιμοποιούνται. Αντί λοιπόν να προχωρήσει σε μαζικούς μόνιμους διορισμούς μονιμοποιώντας όλους τους αναπληρωτές που έχουν κρατήσει όρθιο το δημόσιο σχολείο τις τελευταίες δεκαετίες, συνεχίζει με κάλυψη σημαντικού μέρους των κενών με ελαστικά εργαζόμενους συμβασιούχους χωρίς δικαιώματα. 

• Αναχρονιστικές – αντιπαιδαγωγικές και αυταρχικές παρεμβάσεις: Πάνω από τα κεφάλια των μαθητών, πίσω από κάθε εφηβική σκανδαλιά, υψώνεται η δαμόκλειος απειλή της αναγραφής της διαγωγής στους τίτλους σπουδών που θα ακολουθεί ως ανεξίτηλο στίγμα κάθε «ταραξία» για τον υπόλοιπο εργασιακό και κοινωνικό του βίο και αυξάνει τις ποινές με αποβολές μέχρι πέντε μέρες, σε ένα σχολείο που όλα δείχνουν ότι πρέπει να χρησιμοποιεί την τιμωρία για να επιβάλλει την «ομαλότητα». Εισάγει κεντρική εποπτεία και ασφυκτικό έλεγχο, αφού κάθε σχολική μονάδα οφείλει από το σχολικό έτος ‘20-21, να λειτουργεί με «εσωτερικό κανονισμό». 

• Εμπλοκή των Δήμων στην Εκπαιδευτική διαδικασία και στους κανονισμούς εσωτερικής λειτουργίας των Σχολείων: Οι εκπρόσωποι των Δήμων και οι Σύλλογοι Γονέων αποκτούν ρόλο στη σύνταξη των σχολικών κανονισμών, δηλαδή, στους όρους οργάνωσης του σχολείου, αλλά και στη γενική κατεύθυνσή του, στο πνεύμα λειτουργίας του, στους τρόπους που διαχειρίζεται και επιλύει τα εσωτερικά του προβλήματα. Η απαίτηση για αυστηροποίηση, επιβολή ποινών και χρήση αντιπαιδαγωγικών μέσων θα είναι πολύ πιο πιεστική. 

Οι διαρθρωτικές αυτές αλλαγές υπαβαθμίζουν το δημόσιο χαρακτήρα του σχολείου, εξαναγκάζοντάς το να λειτουργεί με όρους ανταγωνισμού, πλήττει τους μη προνομιούχους μαθητές και αυξάνει τους αποκλεισμούς και τη «σχολική αποτυχία» η οποία θα αποδίδεται ως «ατομική ευθύνη», αποκλείει την πολύπλευρη μόρφωση που δεν συνδέεται με κατακερματισμένες και τυποποιημένες δεξιότητες. Πίσω από τις γραμμές, το μήνυμα είναι φρικτό: όποια/ος δεν συμμορφώνεται-ανταποκρίνεται στις επιταγές της αγοράς και του αυστηρού αυταρχικού πλαισίου του Κράτους θα θεωρείται μη αποδοτικός και μη αναγκαίος, με λίγα λόγια θα περισσεύει∙ θα αποκλείεται από την εργασία, από το σύστημα υγείας, από το δημόσιο σχολείο, τελικά από μια ζωή με αξιοπρέπεια. Διαμορθώνεται λοιπόν μια εκπαίδευση που να ταιριάζει και να οδηγεί, μέσα από μια διαδικασία αλληλοσυμπλήρωσης, σε μια μάλλον τερατόμορφη εικόνα του μέλλοντος.Σε αυτό το μοντέλο εκπαίδευσης οι ανάγκες των παιδιών μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, οι ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις οξύνονται, η ελαστική εργασία μονιμοποιείται, κάθε συλλογικό δικαίωμα και διεκδίκηση καταργείται, τα παιδιά, οι εκπαιδευτικοί και τα σχολεία αξιολογούνται και κατηγοριοποιούνται με βάση την αποδοτικότητα και τις «επιδόσεις» τους. 

Το εκπαιδευτικό κίνημα απαντάει με μαζικό, δυναμικό αγώνα διαρκείας και Απεργία – Αποχή από την Αξιολόγηση

Οι δυναμικές και μαζικές για την συγκυρία κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος, με αποφάσεις και συμμετοχή δεκάδων εκπαιδευτικών Συλλόγων Εκπ/κώνΠ.Ε. και ΕΛΜΕ και εκατοντάδων εκπαιδευτικών στη Βουλή και στο υπουργείο Παιδείας ήταν μόνο η αρχή, η πρώτη αντίδραση ενάντια στο πολυνομοσχέδιο – λαιμητόμο της κυβέρνησης και είναι ενδεικτικές του αγώνα που θα ακολουθήσει. Η μαχόμενη εκπαίδευση, τα εκπαιδευτικά σωματεία μαζί με το μαθητικό και το φοιτητικό κίνημα θα αποτρέψει τα πραξικοπηματικά σχέδιά τους και θα κρατήσουν όρθιο το Δημόσιο Σχολείο και τα κεκτημένα δεκαετιών! Οι μνήμες και οι εμπειρίες του εκπαιδευτικού κινήματος είναι ζωντανές από μια σειρά κερδισμένων μαχών ενάντια σε αυτά τα σχέδια και σε αντίστοιχους νόμους. 

Το Σεπτέμβριο, οι εκπαιδευτικοί θα κληθούν να συμμετάσχουν στις ομάδες δράσεων και οι Σύλλογοι Διδασκόντων να συνεδριάσουν για να συντάξουν αξιολογικούς προγραμματισμούς. Κανένας συνάδελφος δεν πρέπει να συμμετάσχει στις ομάδες – κανένας Σύλλογος Διδασκόντων δεν πρέπει να συνεδριάσει για θέμα σχετικό με την αξιολόγηση-αυτοαξιολόγηση. Έχοντας την εμπειρία της μάχης του 2013-14 και με όπλο την απεργία-αποχή, σαν ένας άνθρωπος, η ζωντανή εκπαίδευση πρέπει να ορθώσει αδιαπέραστο τείχος αντίστασης απέναντι στους αξιολογητές. Το γεγονός ότι η πλειοψηφία της ΔΟΕ δεν έχει ακόμη πάρει απόφαση να ανακοινώσει ότι θα αντιμετωπίσει την αξιολόγηση-αυτοαξιολόγηση με το όπλο της απεργίας-αποχής και δεν έχει οργανώσει τον κλάδο, δίνει χρόνο και έδαφος στην κυβερνητική επίθεση. Ο κόσμος της ζωντανής εκπαίδευσης, η βάση των εκπαιδευτικών πρέπει να ανατρέψει κάθε τέτοιο σχέδιο με την αγωνιστική δυναμική του. Καλούμε το Δ.Σ. της ΔΟΕ να πάρει άμεσα απόφαση απεργίας-αποχής από την αξιολόγηση. Καλούμε τους Συλλόγους Π.Ε. που δεν έχουν πάρει ακόμη σχετικές αποφάσεις, να συνταχθούν με το κοινό κείμενο των 77 Συλλόγων ΠΕ – ΕΛΜΕ για απεργία-αποχή από την αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση. 

Το μέλλον αναπνέει στου Αγώνες

Απέναντι σε μια τέτοια αντιδραστική πολιτική ο μόνος δρόμος είναι η ενεργοποίηση και η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, η συλλογική πάλη, η ενότητα και πίστη στους μαζικούς και ανυποχώρητους αγώνες. Να σημάνουμε ξεσηκωμό. Να πάρουμε την υπόθεση του αγώνα στα χέρια μας, να υπερασπιστούμε το Δημόσιο Δωρεάν Σχολείο για όλα τα παιδιά, να υπερασπιστούμε τα εργασιακά και μορφωτικά δικαιώματα. Με ένα πραγματικό, μαζικό κίνημα ανατροπής του πολυνομοσχεδίου, με μαζικά πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια, με πανεκπαιδευτικό μέτωπο (μαθητών, φοιτητών, εκπαιδευτικών, γονιών), με μαζικές Γενικές συνελεύσεις των σωματείων μας, με Συνελεύσεις Αγώνα, με οριζόντιες, μαζικές, ζωντανές και παραγωγικές διαδικασίες συντονισμού των Συλλόγων ΠΕ – ΕΛΜΕ, με αυτενέργεια και φαντασία στο κέντρο των πόλεων αλλά και στις γειτονιές, με νέα δίκτυα αντιπληροφόρησης του κινήματος.