Οι μαθητ(ρι)ες μας Ρομά δεν είναι η εξαίρεση! Η Τηλε-«εκπαίδευση» διαλύει τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα!
Τρεις μήνες έχουν περάσει από το άνοιγμα των σχολείων. Εννιά μήνες που η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας ήταν υποχρεωμένοι να πάρουν όλα εκείνα τα μέτρα που το εκπαιδευτικό κίνημα διεκδικούσε, από τον Αύγουστο ακόμη, για σχολεία ανοιχτά και ασφαλή για όλους/όλες! Όλοι οι μαθητές πειθάρχησαν στη «νέα κανονικότητα» και έπαψαν να αγκαλιάζουν τους φίλους τους, τους δασκάλους τους, έμαθαν να «κρατάνε αποστάσεις» για να μένουν ασφαλείς. Όταν ήρθε η επιβολή της μάσκας, αντίμετρο του Υπουργείου στη μείωση των μαθητών σε μέχρι 15 ανά τάξη αντί για 25, πάλι οι μικροί μας μαθητές φάνηκαν εξαιρετικά συνεπείς και έμαθαν να χειρίζονται τη «νέα κανονικότητα» στη ζωή τους.
Οδηγηθήκαμε σε νέο lockdown, ομολογία της απόλυτης αποτυχίας της ΝΔ στη διαχείριση της πανδημίας…Ένα lockdown που οδήγησε σε νέο κλείσιμο των σχολείων, με τις ευθύνες να βαραίνουν πάλι τα παιδιά και τις οικογένειές τους, με το γνωστό αφήγημα της ατομικής ευθύνης, καθώς οι μαθητ(ρι)ες και οι γονείς τους έκαναν άσκοπες μετακινήσεις και διέσπειραν τον ιό! Ούτε συζήτηση για την εγκληματική αδιαφορία της κυβέρνησης, για την κρατική ευθύνη, για όλα όσα μπορούσαν και δεν έγιναν αφού η μόνη τους προτεραιότητα είναι η σωτηρία των επιχειρηματικών κερδών πάνω από τις ζωές μας!
Δυο εβδομάδες που έκλεισαν τα σχολεία μας. Δυο εβδομάδες συμμετοχής στη σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Δυο εβδομάδες κοροϊδίας, αδύνατης επικοινωνίας, απόλυτης διατάραξης της ισορροπίας της σχολικής μονάδας και των ίδιων των οικογενειών μας.
Και, όμως, υπάρχουν κάποια σχολεία που δεν ζουν ούτε από μακριά αυτές τις άσχημες καταστάσεις. Υπάρχουν κάποια σχολεία που εξ αρχής και εκ των πραγμάτων είναι αδύνατη και στη σφαίρα του φανταστικού η συμμετοχή τους στην «καταπληκτική και χωρίς προβλήματα» πλατφόρμα της Webex. Υπάρχουν κάποια παιδιά, που δεν αντιμετωπίζουν καθόλου τα προβλήματα της μη σύνδεσης, γιατί πολύ απλά αυτά τα παιδιά έχουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της φτώχειας, της έλλειψης ηλεκτρικού ρεύματος, της θέρμανσης και των ειδών πρώτης ανάγκης. Παιδιά που έρχονταν στο σχολείο με σεβασμό και σκισμένες μάσκες, που οι δάσκαλοι διορθώνανε με συρραπτικό, όταν τα έπιανε πανικός με την ιδέα ότι δε θα τους επιτραπεί η είσοδος στο σχολείο. Παιδιά φτωχά και με την ελπίδα στα μάτια των γονιών τους ότι αυτά με τη μόρφωση θα έχουν ένα καλύτερο μέλλον. Γιατί αυτό τους μάθαινε το σχολείο. Ότι η γνώση είναι δύναμη.
«Το αμελητέο ποσοστό στις μετρήσεις συμμετοχής στην τηλεκπαίδευση» «από την άκρη της πόλης…»
Κι όμως τα σχολεία Ρομά δεν αποτελούν την εξαίρεση! Επιβεβαιώνουν τον κανόνα!
Στα σχολεία με πληθυσμούς ΡΟΜΑ το ποσοστό της συμμετοχής στη σύγχρονη εξ αποστάσεως «εκπαίδευση» αγγίζει το εξωφρενικό ποσοστό του 3-4%! Και όσα παιδιά καταφέρνουν να συνδεθούν δανείζονται ηλεκτρονικά μέσα συγγενών τους για να νιώσουν ότι βρίσκονται ξανά στην «τάξη» με το δάσκαλό τους. Υπάρχουν «τάξεις» με ένα και δύο παιδιά που καταβάλλουν τεράστιες προσπάθειες να κάνουν το «μάθημα» της επομένης ημέρας.
Και όλα τα υπόλοιπα απλά ρίχνονται στον Καιάδα. Στα παιδιά αυτά η γνώση έγινε πολυτέλεια! Η δύναμη έγινε η καταδίκη τους… Και ξαφνικά είδαν την απόλυτη απαξίωση από τα μάτια της πολιτείας. Τα παιδιά ενός κατώτερου θεού υπάρχουν και είναι στα σχολεία που δουλεύουμε. Είναι παιδιά με ονόματα, με χαμόγελα, με ελπίδες, που το σύστημα των αρίστων το βολεύει να μείνουν στο περιθώριο.
Το δηλώσαμε και θα συνεχίζουμε να το δηλώνουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Η τηλε- «εκπαίδευση» δεν είναι εκπαίδευση, τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη δια ζώσης μαθησιακή διαδικασία! Το σχολείο είναι χώρος κοινωνικοποίησης, κοινωνικής μάθησης, δημιουργίας σχέσεων εμπιστοσύνης, βρίσκουν χώρο και εκφράζονται μαθητικά «λάθη», πειραματισμοί, αυθορμητισμοί, συνυπάρχουν και αλληλεπιδρούν διαφορετικές προσωπικότητες, με διαφορετικά χαρακτηριστικά, ατομικές ελευθερίες και ιδιαιτερότητες. Η έννοια της τάξης και της εκπαιδευτικής σχέσης, βασικών στοιχείων της εκπαίδευσης, διαλύονται. Η τάξη ως σύνολο μαθητών και εκπαιδευτικού, στον ίδιο χώρο, με τα ίδια μέσα, με οικοδόμηση σχέσεων αλληλεπίδρασης, συναισθημάτων και αναζητήσεων αποτελεί αναγκαία συνθήκη για το εκπαιδευτικό έργο, που περιλαμβάνει από τη γνώση μέχρι τη διαμόρφωση δημιουργικών και ενεργών ανθρώπων. Η τηλε-«εκπαίδευση» όχι απλά δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό, αλλά όταν αντικαθιστά τη ζώσα εκπαίδευση, το τραυματίζει ανεπανόρθωτα.
Με απόλυτο τρόπο στεκόμαστε απέναντι στη πιο επικίνδυνη πτυχή της μονιμοποίησης και νομιμοποίησης του φιάσκου της τηλε- «εκπαίδευσης», αυτής που οδηγεί στην όξυνση των ταξικών ανισοτήτων και του ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΥ αποκλεισμού μαθητ(ρι)ών από την εκπαίδευση. Διαμορφώνονται οι όροι για την συγκρότηση μιας παράλληλης διαδικασίας, κατά παράβαση της Συνταγματικής επιταγής για καθολικά ισότιμη πρόσβαση σε δωρεάν δημόσια παιδεία ΟΛΩΝ των παιδιών. Ενός σχολείου που «υποχρεωτικά» αποκλείει όσους δεν μπορούν, όσους δεν έχουν, όσους δυσκολεύονται! Ένα παράλληλο τηλε-σχολείο που έρχεται να αντικαταστήσει το δημόσιο δωρεάν δια ζώσης!
Δεν είναι λοιπόν ζήτημα εξοπλισμού! Για όλα τα παιδιά μας, αλλά ειδικά και κυρίως για όσα ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, που το σχολείο αποτελεί σημείο αναφοράς, καμία οθόνη, κανένα μικρόφωνο και καμία κάμερα δεν μπορεί να καλύψει όσα το ζωντανό, πραγματικό σχολείο μπορεί να δώσει! Τα καταρρακωμένα αυτά παιδιά η αριστεία τα χρειάζεται να μείνουν στην αφάνεια χωρίς φωνή και δικαιώματα. Ποιος άλλωστε να σταθεί δίπλα τους; Εμείς θα σταθούμε! Δε θα επιτρέψουμε ούτε ένα παιδί να μείνει χωρίς ελεύθερη πρόσβαση στη μόρφωση. Ούτε ένα παιδί δε θα μετατραπεί σε μειονότητα και αποδιοπομπαίο τράγο του καπιταλισμού! Τα σχολεία ανήκουν σε όλους! Η γνώση ανήκει σε όλους! Η ελπίδα ανήκει σε όλους! Δωρεάν, δημόσια παιδεία για όλα τα παιδιά! Δεν τη ζητάμε, την απαιτούμε!
Χαιρετίζουμε και στηρίζουμε τις πρωτοβουλίες των δύο σχολείων της περιοχής μας, του 2ου ΔΣ Άνω Λιοσίων και του 3ου ΔΣ Ζεφυρίου, που με δημόσιες ανακοινώσεις-κραυγές έχουν θέσει αυτές τις εξαιρετικά σημαντικές συνέπειες, και του 9ου ΔΣ Άνω Λιοσίων που με απόφαση του συλλόγου διδασκόντων καλούν διεύθυνση ΠΕ Δυτ. Αττικής, συντονίστρια και Υπουργείου να πάρουν θέση στα εκρηκτικά προβλήματα που υπάρχουν!
Καλούμε όλα τα σχολεία να προχωρήσουν σε αντίστοιχες ενέργειες, τους συλλόγους διδασκόντων να συζητήσουν παιδαγωγικά τους προβληματισμούς και τις ανυπολόγιστες συνέπειες που αυτή η διαδικασία δημιουργεί στα παιδιά!
Καλούμε τους εκπαιδευτικούς και τους συλλόγους διδασκόντων να διαμορφώσουν την παιδαγωγική τους δουλειά με βάση τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες των τάξεων και των μαθητ(ρι)ών τους. Να καταγράψουν το σύνολο των παιδιών που δεν διαθέτουν laptop και άλλο αναγκαίο εξοπλισμό, ως συμπληρωματικό εργαλείο για τη δια ζώσης εκπαίδευση και όχι αναγκαστικά και μόνο για το διάστημα της τηλε–«εκπαίδευσης». Δε θεωρούμε το κινητό και τις μικρές οθόνες των tablet εργαλείο!
Διεκδικούμε τώρα και όχι αύριο, σχολεία ανοιχτά και ασφαλή:
–Διενέργεια μαζικών επαναλαμβανόμενων τεστ σε όλους τους συναδέλφους αλλά και στους μαθητές. Δημιουργία Σχολιατρικής Υπηρεσίας που θα έχει την ευθύνη για τον έλεγχο λειτουργίας των σχολείων αλλά και τη διαχείριση των κρουσμάτων.
–Καθημερινή πλήρης λειτουργία των σχολείων με μειωμένο αριθμό μαθητών στο τμήμα (12-15), ανάλογα με τα τ.μ. των αιθουσών ώστε να τηρούνται οι αποστάσεις, με αξιοποίηση σχολείων που έκλεισαν όλα τα προηγούμενα χρόνια και κάθε είδους κτηρίων, ακόμα και ιδιωτικών, που θα μπορούσαν να βρεθούν διαθέσιμα σε κάθε δήμο. Άμεση εκπόνηση κεντρικού πανελλαδικού σχεδίου για νέα σχολικά κτίρια που να καλύπτουν τις ανάγκες για σχολική στέγη.
–Δημιουργία όλων των απαραίτητων δομών ενισχυτικής διδασκαλίας (παράλληλη, κατ΄ οίκον, πρόσθετη) για τους μαθητές που δε μπορούν λόγω πανδημίας να παρακολουθήσουν τη δια ζώσης διαδικασία και παραμένουν περιορισμένοι στο σπίτι.
–Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί/ μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών αποκλειστικά με βάση το πτυχίο και ολόκληρη την προϋπηρεσία για να καλυφθούν ΤΩΡΑ όλα τα κενά! Κατάργηση εδώ και τώρα του απαράδεκτου θεσμού των ΑΜΩ και των 3μηνιαίων αναπληρωτών. Κατάργηση του ν. 4692/20 της Κεραμέως και του νόμου του προσοντολογίου του Γαβρόγλου.
–Μέτρα στήριξης των συναδέλφων που εργάζονται μακριά από τον τόπο μόνιμης κατοικίας τους (στέγαση, σίτιση, μετακίνηση). Εξασφάλιση των αναγκαίων αδειών για τους εκπαιδευτικούς που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, χωρίς «αστερίσκους». Ίσα δικαιώματα για μόνιμους και αναπληρωτές.
–Εξασφάλιση όλου του απαραίτητου αριθμού μόνιμων εργαζομένων στην καθαριότητα των σχολείων, ώστε να διασφαλίζονται οι υγειονομικοί όροι καθ’ όλη τη διάρκεια της λειτουργίας του σχολείου. Μονιμοποίηση των καθαριστριών. Επαναπρόσληψη των απολυμένων μεταναστ(ρι)ων καθαριστ(ρι)ων. Κατάργηση της ρατσιστικής διάταξης.
–Δωρεάν διάθεση του αναγκαίου υλικού προστασίας στα σχολεία (μάσκες, γάντια, αντισηπτικά, υλικά καθαριότητας) με έκτακτη επιχορήγηση στις σχολικές επιτροπές.
–Αναδιάταξη- Μείωση της ύλης για τη νέα χρονιά
–Κατάργηση της τροπολογίας, της ΠΝΠ και της ΥΑ που αφορά τις κάμερες και την εξ αποστάσεως.