Έχει συμπληρωθεί ήδη ένας χρόνος από την εκδήλωση της πανδημίας και η κυβέρνηση δεν παίρνει ουσιαστικά μέτρα ενίσχυσης της δημόσιας υγείας και κόσμος πεθαίνει αβοήθητος εκτός ΜΕΘ. Εδώ και μήνες, δε λήφθηκε κανένα ουσιαστικό μέτρο για την αποσυμφόρηση των ΜΜΜ και των μεγάλων χώρων εργασίας, δεν επιτάχθηκαν ιδιωτικά νοσοκομεία και κλινικές για να μη χάσουν από τα κέρδη τους οι έμποροι της υγείας, δεν έγιναν μαζικά τεστ στον πληθυσμό, δεν ενισχύθηκαν με προσωπικό και εξοπλισμό ούτε οι πρωτοβάθμιες δομές υγείας ούτε τα νοσοκομεία.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση αξιοποιεί την πανδημία για να προχωρήσει αντιδραστικά σχέδια σε όλα τα επίπεδα αδιαφορώντας για την ανθρώπινη ζωή, επιβάλλοντας απαγορεύσεις, περιστολή λαϊκών ελευθεριών και καταστολή και προωθώντας την κερδοφορία του κεφαλαίου στην υγεία, την εργασία, την εκπαίδευση ακόμα και το περιβάλλον. Όλο αυτό το διάστημα η εργοδοτική αυθαιρεσία απογειώθηκε με τους εξαναγκασμούς για παροχή εργασίας ενόσω ο εργαζόμενος/η είναι σε αναστολή, με την υποχρέωση προσέλευσης για εργασίας εργαζομένων με συμπτώματα, την παράνομη χρέωση αδειών, την καταστρατήγηση των ωραρίων των τηλεργαζόμενων κ.ά. Ταυτόχρονα, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, η κυβέρνηση δίνει λεφτά στους τραπεζίτες, τους επιχειρηματικούς ομίλους, για εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ και την αστυνομία. Στην εκπαίδευση, ψήφισε τον αντιδραστικό νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη, μέσω του οποίου ιδρύεται πανεπιστημιακή αστυνομία με πάνω από χίλια άτομα προσωπικό, κάμερες και face control ενώ θεσπίζεται νέο σύστημα εισαγωγής στις σχολές, που προσφέρει πελατεία στους κολεγιάρχες.
Όλη η διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση γίνεται με τη ματιά στραμμένη και στην επόμενη ημέρα, κατά την οποία η κρίση θα οδηγήσει σε εκτόξευση της εκμετάλλευσης σε κάποιους κλάδους ενώ η ανεργία και τα επιδόματα φτώχειας θα είναι τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά σε άλλους. Μάλιστα, ενόσω τα δημοκρατικά δικαιώματα και η πολιτική δράση του λαού είναι υπό περιορισμό, το νομοθετικό ‘’έργο’’ δε σταματά. Ετοιμάζεται ένας νόμος – έκτρωμα, κόλαση για τους εργαζόμενους, που θέλει να μας μετατρέψει σε σκλάβους. Ο νόμος που είχε στα σκαριά το φθινόπωρο ο Βρούτσης και επαναφέρει ο νέος υπουργός εργασίας Χατζηδάκης, προβλέπει:
- Κατάργηση του οκτάωρου και 10ωρη εργασία, ελαστικοποίηση της εργασίας με συμψηφισμό υπερωριών και ρεπό. Αυξάνονται οι ώρες της υπερωρίας σε 150 για όλους τους κλάδους, ενώ παράλληλα καταργείται πλήρως η πληρωμή τους.
- Κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας με μια απλή διαδικασία για τους εργοδότες.
- Περιορισμός του δικαιώματος στην απεργία και ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης
- Ηλεκτρονικό Φακέλωμα για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και κρατικός έλεγχος των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
- Προώθηση της ηλεκτρονικής ψήφου, ιδιαίτερα σε σημαντικά ζητήματα λήψης αποφάσεων όπως αυτό της απεργίας.
- Δημιουργία απεργοσπαστικού μηχανισμού με το μανδύα του προσωπικού ασφαλείας σε «τομείς ζωτικής σημασίας», που θα φτάνει το 40% των εργαζομένων.
- Απαγόρευση περιφρούρησης της απεργίας, με παραμονή των απεργών στον εργασιακό τους χώρο, ενώ αν ο εργοδότης επικαλεστεί «άσκηση ψυχολογικής ή σωματικής βίας» να κηρύσσεται η απεργία παράνομη με συνοπτικές διαδικασίες, ενισχύοντας την απεργοσπασία.
Το νέο αντεργατικό τερατούργημα αποτελεί προαπαιτούμενο για την εκταμίευση δόσεων από το ταμείο ανάκαμψης, που προορίζονται για το κεφάλαιο και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Παράλληλα η κυβέρνηση προχωρά άμεσα σε νέο χτύπημα στα ασφαλιστικά δικαιώματα για την κατάργηση – ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων, αλλά και στην ανάθεση της απονομής συντάξεων σε εταιρείες (δικηγόρων και λογιστών) που θα πληρώνει ο εργαζόμενός.
Καμιά συναίνεση – Καμιά αναμονή
Σε αυτή την άθλια επίθεση της κυβέρνησης, οι κινητοποιήσεις που έγιναν σε δεκάδες πόλεις της χώρας και σε πολλές γειτονιές της Αθήνας ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα μαζικής καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής. Μαζί με τις φοιτητικές διαδηλώσεις, τους αγώνες των υγειονομικών, τις εργατικές διαδηλώσεις και απεργίες, αποτελούν ρωγμές αμφισβήτησης της ασκούμενης πολιτικής και της κυβέρνησης.
Μόνο ο λαός σώζει τον λαό!
Το επόμενο διάστημα πρέπει να μας βρει ξανά στους δρόμους, ενωμένους απέναντι στους σχεδιασμούς τους. Για να γενικευτούν και να κλιμακωθούν οι αγώνες για την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου και της κυβέρνησης. Παλεύουμε για την ανάπτυξη κινητοποιήσεων και απεργιών άμεσα ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης και του ΣΕΒ, για να μην κατατεθεί το αντεργατικό τερατούργημα.
- Όχι στην κατάργηση του 8ώρου, κάτω τα χέρια από την απεργία. Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας, 5νθήμερο-7ωρο-35ωρο με αυξήσεις στους μισθούς, μόνιμη και σταθερή δουλειά
- Κατάργηση όλων των αντεργατικών, αντιλαϊκών μέτρων, διατάξεων και ΠΝΠ. Την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο.
- Απαγόρευση απολύσεων. Πλήρης επαναφορά της υποχρεωτικότητας των κλαδικών συμβάσεων με αυξήσεις στους μισθούς.
- Θωράκιση της πρωτοβάθμιας δημόσιας υγείας. Αύξηση κρατικών δαπανών για το ΕΣΥ, προσλήψεις για κάλυψη όλων των κενών στην υγεία. Επίταξη του ιδιωτικού τομέα υγείας χωρίς αποζημίωση για τους κλινικάρχες. Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν υγεία για όλους.
- Κάτω τα χέρια από τους αγώνες μας και την ελεύθερη συνδικαλιστική δράση των σωματείων. Όχι στην αστυνομοκρατία. Να καταργηθεί ο νόμος απαγόρευσης των διαδηλώσεων. Να αποσυρθεί κάθε κατηγορία στους συλληφθέντες και να παρθούν πίσω όλα τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν.
- Επίδομα ανεργίας για όλους χωρίς προϋποθέσεις, με πλήρη ασφαλιστικά και υγειονομικά δικαιώματα. Πλήρης κάλυψη των απωλειών της πανδημίας για όλους τους εργαζόμενους.
- Να σταματήσει το αίσχος του στοιβάγματος των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Τήρηση όλων των κανόνων υγείας και ασφάλειας σε όλους τους χώρους εργασίας με έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης.
Την Πέμπτη 22 Απρίλη καλούμε σε συλλαλητήριο ενάντια στο αντεργατικό αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο και συνολικά στην αντιλαϊκή πολιτική (Προπύλαια, 6 μ.μ.)
Παίρνουμε στα χέρια μας την υπόθεση του απεργιακού εορτασμού της Πρωτομαγιά. Την Πέμπτη 6 Μάη προτείνουμε και παλεύουμε για την προκήρυξη 24ωρης πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας με ταξική απεργιακή συγκέντρωση των σωματείων και πορεία, κόντρα στην κατάπτυστη απόφαση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ.