Αγαπητοί μας γονείς,
Βρισκόμαστε στην αρχή της σχολικής αυτής χρονιάς και η φωνή των δασκάλων των παιδιών σας υψώθηκε δυναμικά ήδη από το ξεκίνημά της, προκειμένου να διασφαλιστεί πως τα σχολεία μας θα μείνουν ανοιχτά και ασφαλή. Για να μορφώνουν, να κοινωνικοποιούν τα παιδιά, να κρατούν ζωντανή την ψυχή, το πνεύμα, το χαμόγελό τους. Τη δίψα τους για μάθηση και επαφή. Αυτά χάσαμε ενάμιση χρόνο τώρα, καθώς γνωρίζουμε πως η τηλεκπαίδευση δεν ήταν εκπαίδευση. Και το γνωρίζουμε είτε επειδή δεν συμμετείχαν όλα τα παιδιά μας είτε επειδή νιώσαμε το άγχος, την αγωνία και την απόγνωση των παιδιών που συμμετείχαν, όπως και τη δική σας, όλων μας. Για το Υπουργείο Παιδείας όμως και τα ΜΜΕ ήταν μια κανονική χρονιά, αφού η τηλεκπαίδευση λένε πέτυχε και θα μείνει τελικά για πάντα.
Δεν ρώτησαν ποτέ όμως για τα αποτελέσματά της που τα ζούμε και τώρα που άνοιξαν τα σχολεία μας. Παιδιά που, πέραν των πολλών μαθησιακών κενών, μαθαίνουν απ’ την αρχή να είναι μαζί, με τις συνέπειες του εγκλεισμού φανερές σε κάθε πτυχή της σχολικής ζωής και συμπεριφοράς τους να ρουφάνε το χρόνο, την ενέργεια και την προσοχή μας. Μέσα και έξω από τις τάξεις. Το ζείτε και εσείς.
Είπαν και λένε πολλά στα κανάλια για τα σχολεία, εσάς τους γονείς και τους δασκάλους και δασκάλες των παιδιών σας. Είπαν πολλά για να μας κρατούν διχασμένους από τα πραγματικά προβλήματα που μας ενώνουν. Από τα κοινά μας αιτήματα για όλα όσα θα μπορούσαμε να έχουμε για να μην κλείσουν τα σχολεία, για να μην χάσουν οι άνθρωποι τις δουλειές τους, την υγεία τους, τη μόρφωση, τη ζωή τους. Τη δυνατότητα να ζουν με ασφάλεια.
Τον τελευταίο καιρό λοιπόν πάλι λένε πολλά. Για εσάς, για εμάς, χωρίς όμως εμάς.
Λένε λοιπόν πως οι εκπαιδευτικοί απεργούν πάλι γιατί αρνούνται να αξιολογηθούν.
««Πάλι αγωνίζονται ενάντια σε ένα νόμο που εφαρμόζεται παντού! Αν δουλεύουν καλά τι έχουν άραγε να φοβηθούν;! Δε θέλουν όλα τα άσχημα της εκπαίδευσης να διορθωθούν;! Δε νοιάζονται για τα παιδιά παρά μόνο για τη θέση τους;! Μα τι θέλουν να κρύψουν;! Φταίει η τεμπελιά τους; Μα επιτέλους γιατί;!»
Ας δούμε κάποια πράγματα που πραγματικά δεν ειπώθηκαν ποτέ.
– Με τον νέο νόμο δεν θα αξιολογούνται μόνο οι εκπαιδευτικοί μα και τα παιδιά σας, αλλά και το σχολείο τους. Σύμφωνα με τον νόμο τα σχολεία θα βαθμολογούνται και θα ανταγωνίζονται το ένα το άλλο! Θα διαμορφώσουν έτσι σχολεία πολλών ταχυτήτων, τα οποία θα χωρίζονται σε «καλά» και «κακά», με κριτήριο το κατά πόσο θα μπορούν από μόνα τους, «αυτόνομα» να καλύπτουν τις ανάγκες τους.
– Επιδιώκουν η χρηματοδότηση των σχολείων να βαραίνει σχεδόν αποκλειστικά τα σχολεία. Οι δάσκαλοι θα κερδίζουν βαθμούς στην αξιολόγηση τους όταν θα καταφέρνουν να φέρνουν χρήματα στο σχολείο μέσω χορηγών και θα φροντίζουν ώστε οι σχολικοί χώροι να ενοικιάζονται σε ιδιώτες για να εξασφαλίζουν χρήματα για το σχολείο. Επομένως, ή θα πρέπει εσείς να πληρώνετε συνεχώς για τις ανάγκες του σχολείου ή θα πρέπει να καμαρώνετε το δάσκαλο του παιδιού σας να γλείφει και να κυνηγάει χορηγούς, επαιτώντας για να εξασφαλιστεί το πετρέλαιο, η γραφική ύλη, το αθλητικό υλικό κλπ.
– Η αξιολόγηση των σχολείων, η βαθμολογία τους πανελλαδικά σαν σχολεία-επιχειρήσεις, θα συνδέεται και θα συνοδεύει και τα παιδιά σας με φάκελο-portfolio από το νηπιαγωγείο και για πάντα.
– Αυτό θα γίνεται με ένα σκληρό σύστημα εξετάσεων, με πανελλαδικές εξετάσεις στην ΣΤ’ Δημοτικού στη γλώσσα και τα μαθηματικά, με τράπεζα θεμάτων! Το ίδιο θα επαναληφθεί στη Γ’ Γυμνασίου και έπειτα σε όλες τις τάξεις του Λυκείου! Στόχο έχουν να πείσουν τα παιδιά σας να αφήσουν τα όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον, να νιώθουν ότι είναι “αποτυχημένοι/ες” και γρήγορα να εγκαταλείψουν το όνειρο μιας πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Ένα ποσοστό, όσο γίνεται πιο μεγάλο, να εγκαταλείψει την ιδέα των σπουδών και να οδηγηθεί πολύ νωρίς στην εργασία και τις τεχνικές μεταγυμνασιακές σχολές (ΟΑΕΔ κλπ), όπου οι 14-15χρονοι αποτελούν ένα φθηνό εργατικό δυναμικό για τις επιχειρήσεις! Η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής φέτος πέταξε 40.000 μαθητές/τριες έξω από τα Πανεπιστήμια, καθώς όπως αποδείχτηκε, με 10 και 15 βαθμό δεν μπορείς να σπουδάσεις στο δημόσιο πανεπιστήμιο, αλλά με 10 και 15 χιλιάδες ευρώ μπορείς στα ιδιωτικά κολέγια.!… Αυτή η σφαγή στα ΑΕΙ γίνεται πρώτη φορά εδώ και πάνω από 50 χρόνια.
– Για να πιάσει λοιπόν τους στόχους της αξιολόγησης ένα σχολείο θα ασχολείται αποκλειστικά με τις εξετάσεις και όχι με την ποιότητα της μάθησης. Με δασκάλους υποταγμένους που όλη τους τη σχολική ζωή θα ασχολούνται μόνο με την επίδοση των παιδιών στις εξετάσεις κι όχι με την πραγματική μόρφωσή τους και μαθητές εξαντλημένους που θα παλεύουν όλη η προσπάθεια και η παρουσία τους να αποτυπωθεί σε όσο μεγαλύτερες βαθμολογίες γίνεται.
– Όπου εφαρμόστηκε αυτό στο εξωτερικό, σχολεία έκλεισαν. Εκπαιδευτικοί παραιτήθηκαν ή απολύθηκαν και ένα μεγάλο ποσοστό μαθητών εγκατέλειψε πρόωρα το σχολείο, αφού ήταν αδύνατον να ανταπεξέλθουν ψυχικά και οικονομικά στο κυνήγι του “άριστα”.
Τι άλλο δεν λένε και γιατί αγωνιζόμαστε δεκαετίες κόντρα σε απειλές, ποινές και τρομοκρατία, αλλά και στα δικαστήρια, για να μη βγει παράνομος ο αγώνας μας;
– Σε αυτό το σχολείο οι μαθησιακές δυσκολίες και οι φυσιολογικές διαφορετικές ταχύτητες των παιδιών σας στην μάθηση, που προκύπτουν από αναρίθμητους κοινωνικούς, οικονομικούς και άλλους λόγους, δε «συγχωρούνται». Αν πάλι το σχολείο σας έχει κοντέινερ για αίθουσες διδασκαλίας (και πολλές άλλες εξυπνάδες του νόμου που ως τώρα ονομάζαμε κρατικές ελλείψεις), τότε πάλι εμείς ευθυνόμαστε! Με λίγα λόγια, όλα τα παραπάνω, θα αποτελούν δείκτες της αξιολόγησης που δεν θα του έχει πετύχει το σχολείο και έτσι θα υποβαθμίζεται και θα χρηματοδοτείται ελάχιστα έως καθόλου και εσείς αρχίζετε ένα ατέρμονο κυνήγι για να πάτε σε ένα “καλό” σχολείο. Θα πρέπει να έχετε μπάρμπα στην Κορώνη… καθώς δεν χωράτε όλοι στα “καλά” σχολεία. Κάποιοι θα μείνετε ΕΚΤΟΣ.
– Αυτό το ΕΚΤΟΣ παρουσιάζεται από την κυβέρνηση και τους οικονομολόγους ως φυσικό για πολλά παιδιά που από μικρή ηλικία θα πρέπει να συνηθίσουν, και εσείς μαζί τους, πως τα «καλά» σχολεία δεν είναι για όλους, η αριστεία δεν είναι για όλους, η καλή μόρφωση, η εργασία, η υγεία, η ζωή δεν είναι όλους. Θα πρέπει να αποδεικνύεις από παιδί πως είσαι άξιος για να τα έχεις. Ως εργαζόμενος και ως άνθρωπος θα πρέπει να ανταγωνίζεσαι ανελέητα τον διπλανό σου. Αυτό το σχολείο φτιάχνουν και αυτή την κοινωνία.
– Αν ζείτε σε ούτως ή άλλως υποβαθμισμένη περιοχή απλά πάρτε το απόφαση ότι το σχολείο σας είναι πολύ πιθανό μέχρι και να κλείσει. Αλλά δεν πειράζει, γιατί δεν χρειάζεται, όπως λένε, να σπουδάσουν και όλα τα παιδιά. Οι ανάγκες της οικονομίας είναι άλλες.
Μας θέλουν απέναντι! Η αξιολόγησή τους είναι μια απάτη!
Αγαπητοί γονείς, οι δάσκαλοι/ες και οι καθηγητές/τριες των παιδιών σας, σας θέλουμε συνοδοιπόρους και στον αγώνα αυτό δίπλα μας και σας απευθυνόμαστε κοιτώντας σας κατάματα. Εδώ και δεκαετίες δίνουμε τη μάχη ενάντια στα αντιεκπαιδευτικά σχέδια κυβερνήσεων και ΕΕ που θέλουν το σχολείο να γίνει μαγαζί, οι γονείς πελάτες και τα παιδιά σας φθηνό προϊόν για τους εργοδότες! Έτσι και τώρα το 90% και πλέον των εκπαιδευτικών παλεύει έναν νόμο που έφτιαξαν βιομήχανοι και οικονομολόγοι με βάση το μοντέλο επιχειρήσεων, όχι γιατί είμαστε τεμπέληδες, αλλά γιατί είμαστε άνθρωποι που ζούμε μέσα στα σχολεία και παλεύουμε ενάντια στην καταστροφή που φέρνουν για τα παιδιά μας και τα σχολεία μας.
Σας καλούμε να ενώσουμε τις φωνές μας πως δεν θα παζαρέψουμε ούτε ένα από τα σχολεία μας. Ούτε ένα από τα παιδιά μας, ούτε τα μορφωτικά τους δικαιώματα. Να σταματήσουμε εδώ και τώρα τον άθλιο στόχο τους να δημιουργήσουν μια νέα γενιά και μια κοινωνία, βουτηγμένη στο φόβο και τις αποστάσεις, χωρίς φιλία και κριτική σκέψη. Να κρατήσουμε ζωντανή τη δημόσια εκπαίδευση με αγώνα να την βελτιώσουμε ουσιαστικά όχι καταργώντας την και μετατρέποντάς την σε ιδιωτική.
Με το κεφάλι ψηλά ενωμένοι και αποφασισμένοι θα υπερασπιστούμε το δημόσιο δωρεάν σχολείο των ίσων, των διαφορετικών, όλων χωρίς αποκλεισμούς! Το δικό μας όραμα είναι ένα σχολείο που χωράει όλα τα παιδιά, με ολοκληρωμένους κύκλους σπουδών ώστε να κατανοούν την πολύπλοκη πραγματικότητα γύρω τους και να προετοιμάζονται κατάλληλα γι΄ αυτή, ένα σχολείο με προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας, με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, ενίσχυση των δομών Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης, ένα σχολείο που ενισχύει τις τέχνες και τον πολιτισμό, τη δημιουργικότητα και τη φαντασία των παιδιών.
Και μια κοινωνία που δεν θα είναι φυσικό να είσαι εκτός, υπερασπιζόμενοι το αναφαίρετο δικαίωμα των ανθρώπων να έχουν πρόσβαση στο σχολείο και στη μάθηση, πρόσβαση στην ίδια τη ζωή και στο δικαίωμα να τη ζεις με ασφάλεια, με όνειρα και αξιοπρέπεια.
