Ο Δούρειος Ίππος για το σχολείο της σκληρής αξιολόγησης, της κατάρτισης, της αμάθειας, της αγοράς…εδώ αξιολογούνται οι πάντες και τα πάντα…ως και η ίδια μας η ύπαρξη.
Εν μέσω της μεγαλύτερης ιστορικά μάχης που δίνει συσπειρωμένα και αποφασισμένα ο κλάδος των εκπαιδευτικών ενάντια στην αξιολόγηση, κόντρα σε απειλές και εκφοβισμούς, φτιάχνοντας ένα δυνατό ρεύμα ανυπακοής και αξιοπρέπειας, με ήδη φανερά τα σημάδια της νίκης, το Υπουργείο Παιδείας για ακόμη μια φορά κάνει την εμφάνισή του, όχι μέσω δικαστηρίων αυτή τη φορά, αλλά μέσα από τα Εργαστήρια Δεξιοτήτων και την αξιολόγηση των μαθητών/τριών μας σε αυτά.
Ενημερωτικές τηλεσυναντήσεις πραγματοποιήθηκαν λοιπόν για το ζήτημα, μέσω των οποίων οι υπεύθυνοι/ες σχολικών δραστηριοτήτων προσπαθούν να «αναλύσουν» το πλαίσιο αξιολόγησης των μαθητών/τριών μας (από τα νήπια(!) ως την έκτη) στα Εργαστήρια Δεξιοτήτων… αποδελτιώνοντας (!) το σχετικό ΦΕΚ. Ευχαριστούμε λοιπόν πολύ που με την καλή τους διάθεση και «αγάπη» μας διαβάζουν το ΦΕΚ και στα ερωτήματά μας για το παιδαγωγικό πλαίσιο της διαδικασίας, τους προβληματισμούς, τις αγωνίες και τις ενστάσεις μας μάς απαντούν πως «έτσι λέει ο νόμος» και πως «έχουμε δίκιο αλλά δεν έχουν οι ίδιοι κάποια ευθύνη για όλο αυτό». Γνωστό επιχείρημα. Το μάθαμε πολύ καλά χρόνια τώρα από όλους όσους τόσο στη Δ/νση Δυτικής Αττικής όσο και στις διάφορες διοικητικές θέσεις φροντίζουν να μας υπενθυμίζουν πόσο ακριβώς «καλή» διοίκηση αποτελούν, τόσο μακριά από την τάξη μας, τα παιδιά μας και τις ανάγκες τους, όπως και τις δικές μας.
Είναι φανερό επίσης άλλωστε πως κάθε τι το οποίο τα τελευταία χρόνια εισέρχεται στο σχολείο δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη τις φωνές των εκπαιδευτικών που όχι μόνο αγωνιούμε αλλά φωνάζουμε με κάθε τρόπο και μέσο πως το σχολείο μετατρέπεται χρόνο με τον χρόνο με κάθε «καινοτόμα» τους αλλαγή σε κάτι ξένο τόσο για μας και το ρόλο μας όσο και για τα παιδιά και τα μορφωτικά τους δικαιώματα. Ιδιαιτέρως σε μια εξαιρετικά απαιτητική σχολική χρονιά σαν και αυτή (με κρούσματα καθημερινά στις τάξεις μας και στις οικογένειες των παιδιών μας, δίχως το παραμικρό μέτρο ασφάλειας, με γραφειοκρατικές διαδικασίες που ρουφούν το σχολικό μας χρόνο και ενέργεια, με παιδιά που μαθησιακά και ψυχολογικά μετά την τηλεκπαίδευση είναι διαφορετικά, με έντονες τάσεις επιθετικότητας και αγχωδών διαταραχών όπως και μαθησιακών κενών, απαιτώντας άλλα μαθησιακά πλαίσια, άλλους ρυθμούς και χρόνους, άλλη αντιμετώπιση και τόσα πολλά άλλα που μας έχουν ήδη εξουθενώσει ενώ μόλις τελείωσε το πρώτο τρίμηνο) σε μια τέτοια δύσκολη χρονιά για τους εκπαιδευτικούς, το Υπουργείο Παιδείας επιλέγει να διαλέξει πως αυτή ειδικά είναι η χρονιά για να εισάγει τα «Εργαστήρια Δεξιοτήτων». Μια «καινοτομία» για την οποία ενώ δεν έχουμε καν επιμορφωθεί (παρά μόνο με μια ασύγχρονη διαδικασία θεωρίας και εγγράφων που αποτελεί προσβολή που ονομάζεται επιμόρφωση και μάλιστα «βιωματικών εργαστηρίων») καλούμαστε να την εφαρμόσουμε σε 30 με 40 λεπτά εβδομαδιαία και μάλιστα να αξιολογήσουμε και τα παιδιά μας για το αν κατέκτησαν τις πολυπόθητες «δεξιότητες» μέσα στα λεπτά αυτά(!).
Αποτελεί ντροπή λοιπόν να μας παρουσιάζεται με επιστημονικό περίβλημα, και μάλιστα ως αποτέλεσμα κοπιώδους μελέτης των υπευθύνων που «μελέτησαν πολύ γι αυτό», μια διαδικασία που κεντρικός της στόχος δεν είναι άλλος από αυτόν που τόσο η τωρινή όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, κατ εντολή του ΟΟΣΑ και της ΕΕ προσπαθούν να επιτύχουν. Οι δεξιότητες και τα «εργαστήρια δεξιοτήτων», απλά αναπαράγουν την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και την επιδίωξη της άμεσης σύνδεσης του σχολείου με την παραγωγή του αναγκαίου «ανθρώπινου κεφαλαίου». Εργαζόμενοι που εκπαιδευμένοι μέσα στο σχολείο της σκληρής εντατικοποίησης και αξιολόγησης θα μπορούν να ανταποκριθούν στις πιο σκληρές εργασιακές συνθήκες αναλαμβάνοντας βέβαια την ευθύνη για οποιαδήποτε «προσωπική» αποτυχία. Ταυτόχρονα, πρέπει να ξέρουν να συνεργάζονται και να δημιουργούν project για το καλό της επιχείρησης όταν και όποτε τους ζητηθεί. Πρέπει λοιπόν, να αξιολογηθεί η δυνατότητα τους να συμπράττουν, να συνεργάζονται, να παράγουν ιδέες για την παραγωγική διαδικασία. Όπως ακριβώς συμβαίνει στους δείκτες αξιολόγησης των επιχειρήσεων. Γι΄αυτό και η δομή και η λογική του σχολείου όχι μόνο δεν αλλάζει σε επίπεδο αξιολόγησης και αποκλεισμού. Αντίθετα, εντείνεται, ενώ παράλληλα, ενσωματώνει δεξιότητες χρήσιμες για έναν αποτελεσματικό εργαζόμενο. Έτσι, εξηγούνται και οι «φάκελοι επιτευγμάτων» που ακολουθούν τα παιδιά για πάντα γιατί όπως χαρακτηριστικά και φανερά αναφέρει το ΦΕΚ στόχος των εργαστηρίων δεν είναι άλλος από το να προετοιμάσει τα παιδιά για τους «μεταβαλλόμενους χώρους εργασίας και στην κοινωνία», καθώς οφείλουν να εκπαιδευτούν στο «να αντεπεξέρχονται στην πολυπλοκότητα και την αβεβαιότητα του σύγχρονου κόσμου» και φυσικά να «αντέχουν». Αλήθεια πόσα εργαστήρια θέλετε να κάνουμε στα παιδιά για να μάθουν να αντέχουν;!
Αποτελεί ντροπή να παρουσιάζεται αυτή η αξιολόγηση των μαθητών/τριών μας στα Εργαστήρια ως εναλλακτική και καινοτόμα επειδή κατ’ επίφασιν ονομάζεται «περιγραφική» όταν καλούμαστε αντιπαιδαγωγικά με τετράβαθμη κλίμακα να αξιολογήσουμε παιδιά που βίωσαν καραντίνα και εγκλεισμό, ενάμιση χρόνο «τηλεκπαίδευσης» (αν ήταν τυχερά και είχαν πρόσβαση), με ενισχυμένα κοινωνικά προβλήματα φτώχειας και ανεργίας, ειδικά στην περιοχή της Δυτ. Αττικής, για το αν κατέχουν αρκετά την δεξιότητα της «προσαρμοστικότητας», της «ευελιξίας» και της «αυτεπάρκειας»(!).
Αποτελεί ντροπή να ονομάζεται «παιδαγωγικό» και μάλιστα «καινοτόμο» το να βαθμολογείς από το 1 έως το 4 παιδιά νήπια και δημοτικού για την «επικοινωνία» τους, τη «συνεργασία» τους, την «κριτική σκέψη» τους, τη «δημιουργικότητά» τους. Μέχρι και για δεξιότητες όπως «Γνώση και Κριτική Κατανόηση του Εαυτού και του Κόσμου» (!) όπου μάλιστα προτείνεται και η «αυτοαξιολόγηση»(!) ή η «ετεροαξιολόγηση»(!). Αποτελεί ντροπή γιατί σε μια βάρκα που μπάζει από παντού είναι μέγιστη προσβολή να ζητάς και από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, πόσο μάλλον από τα παιδιά, να αξιολογηθούν για το αν ξέρουν καλό κουπί. Πώς είναι δυνατόν να χωρέσει σε ένα μονόωρο μάθημα η καλλιέργεια δεξιοτήτων και μάλιστα σε ένα αναλυτικό πρόγραμμα που χρόνια τώρα σύσσωμος ο κλάδος ζητά την αναδιάρθρωσή του με μείωση της ύλης ώστε να δοθεί χώρος και χρόνος να εξελιχθούν όλα τα παιδιά εντός του καθώς και να καλλιεργηθούν οριζόντια μέσα σ αυτό αξίες και στάσεις ζωής, όχι για να προσαρμόζονται τα παιδιά μας στον σκληρό και αβέβαια σύγχρονο κόσμο αλλά για να τον αλλάξουν κουβαλώντας μέσα τους τη δυνατότητα αυτό να γίνει στα μέτρα που τους αντιστοιχεί. Γι αυτό προετοιμάζουμε εμείς τα παιδιά μας!
Να ενημερώσουμε λοιπόν τους υπευθύνους πως « η γκρίνια» μας, όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε, που εμπόδισε κατά τη διάρκειά της τηλε-ενημέρωσης τα πραγματικά «ουσιώδη» πρακτικά ζητήματα συμπλήρωσης της φόρμας, στέλνει ένα σαφές ηχηρό μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις. Ως εδώ! Κάτω τα χέρια από το δημόσιο σχολείο! Κάτω τα χέρια από τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών μας! Η «παιδαγωγική» σας είναι η αριθμητική των μάνατζερ και των πολυεθνικών που διψούν για το σχολείο της αγοράς και απανθρωποποίησης που ετοιμάζετε και ήδη δείγματά του ζούμε καθημερινά. Κάτω τα χέρια από τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσές μας που δίνουν καθημερινή μάχη για ένα σχολείο που χωρά όλα τα παιδιά, για ένα σχολείο ανθρώπινο, της μόρφωσης, των αξιών και των δυνατοτήτων, που επιτρέπει σε όλα τα παιδιά όχι μόνο να ονειρεύονται μα να χτίζουν ένα καλύτερο κόσμο!
Καλούμε τους συναδέλφους και συναδέλφισσές μας σε συνέχεια του αγώνα ενάντια σε κάθε μορφής αξιολόγηση και εδώ, μαζί με τους συλλόγους διδασκόντων του σχολείου τους να πάρουν αποφάσεις που αντιστοιχούν στο ρόλο που υπαγορεύει η παιδαγωγική μας ευθύνη και συνείδηση. Σχεδιάζουμε την δουλειά μας με βάση τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των μαθητ(ρι)ών μας, χρησιμοποιούμε τις διδακτικές μεθόδους και πρακτικές που έως τώρα κρίναμε καταλληλότερες και δεν εμπλέκουμε φορείς άσχετους κι εχθρικούς με την εκπαίδευση.
Επιπλέον, καθώς δεν συνάγεται από πουθενά πως είμαστε υποχρεωμένοι να δίνουμε στους γονείς γραπτά τα φύλλα προόδου και οτιδήποτε αφορά στην αξιολόγηση των μαθητών μας στα Εργαστήρια αυτά, ως εκ τούτου σας καλούμε να μην προχωρήσετε σε δημιουργία portfolio – φακέλων αυτοαξιολόγησης–αξιολόγησης των μαθητών και να πράξετε όπως κάνατε ως τώρα για την ενημέρωση των γονέων πάνω στη μαθησιακή πορεία των παιδιών, με σεβασμό πάντα στα προσωπικά τους δεδομένα και τον ιδιαίτερο προσωπικό ρυθμό εξέλιξής τους στις απαιτητικές μέρες που ζούμε.