Ο αντιεκπαιδευτικός νόμος εμπορευματοποίησης του δημόσιου σχολείου, της αξιολόγησης και της πειθάρχησης, που μετατρέπει το σχολείο σε επιχείρηση, γενικεύει τις μορφωτικές ανισότητες και απαξιώνει τον εκπαιδευτικό, ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!
Αγώνας για τις μορφωτικές ανάγκες της νέα γενιάς
Η σχολική χρονιά τελειώνει, κι ενώ το ΙΕΠ και ΥΠΑΙΘ δηλώνουν ότι η αυτοαξιολόγηση του 2021-22 βρίσκεται στο τελευταίο της στάδιο, στην πραγματικότητα ο αγώνας εναντίον της κατίσχυσής της συνεχίζεται! Το ΥΠΑΙΘ βρίσκει σοβαρές και μετρήσιμες αντιστάσεις που φοβάται ότι αν αγνοήσει, κινδυνεύουν να πάρουν επικίνδυνες διαστάσεις. Το κλίμα τρομοκρατίας και φόβου που προσπάθησαν να επιβάλλουν κυβέρνηση και ΥΠΑΙΘ, Κεραμέως και Κόπτσης αποδεικνύουν το ολέθριο σχέδιό τους είναι πλήρως απονομιμοποιημένο στη συνείδηση των εκπαιδευτικών και ότι αποτελεί ζήτημα ζωής για τον κόσμο της εκπαίδευσης να το αποτρέψει! Η απόπειρα των διώξεων των προϊσταμένων και διευθυντ(ρι)ων που δεν ανάρτησαν συμμετέχοντας στην ΑΑ εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο των απειλών και των εκβιασμών. Αυτοί που τολμούν κι απειλούν τόσο ξεδιάντροπα, που δείχνουν ότι θέλουν τους εκπαιδευτικούς υποταγμένα ανθρωπάκια που θα φοβούνται και τον ίσκιο τους, μετατρέπουν τον χώρο εργασίας μας σε κάτεργο διοικητικής αυθαιρεσίας, διευθυντικής επιβολής και παντελής έλλειψης δημοκρατίας όπου θα κυριαρχεί ο κανιβαλισμός, ο ανταγωνισμός, η κατηγοριοποίηση σε βάρος των παιδιών των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, των μαθητριών/των μας.
Πρόταση αγώνα ανατροπής και νίκης
Ωστόσο, δεν πρέπει να υποτιμηθεί ότι ο Ν.4823/21 αρχίζει να εφαρμόζεται -δειλά βέβαια-, με διαδικτυακά επιμορφωτικά σεμινάρια εκτός ωραρίου, με εσωτερικούς κανονισμούς που στέλνονται για έγκριση, με διευθυντ(ρι)ες να ορίζουν μέντορες και παιδαγωγικούς υπεύθυνους/ες τμημάτων και εκπαιδευτικών ομίλων, με τις εξετάσεις PISA. Και κυρίως, δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας και να υποτιμηθεί ότι από Σεπτέμβρη έρχεται η ατομική αξιολόγηση με βαθμολόγηση από σχολικούς συμβούλους και διευθυντές.
Επομένως, η μάχη ενάντια στην αντιδραστική μετάλλαξη του δημόσιου σχολείου είναι πολύ μεγάλη και το διακύβευμα πολύ σοβαρό. Το Σεπτέμβριο μπαίνουμε σε νέα φάση.
Να αποτιμήσουμε και τη μάχη για την ακύρωση των εξετάσεων PISA. Το ΥΠΑΙΘ πήγε τη στάση εργασίας που είχαν κηρύξει ΔΟΕ/ΟΛΜΕ στα δικαστήρια. Μετά την απόφαση του δικαστηρίου όπου έκρινε την απεργία παράνομη και καταχρηστική, δεκάδες ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ κήρυξαν στάση εργασίας και το ίδιο έπραξε και η ΑΔΕΔΥ. Έτσι, η απεργία έγινε και οι εξετάσεις ακυρώθηκαν σε εκατοντάδες σχολεία και απονομιμοποιήθηκαν σε πολλά ακόμα. Αυτή είναι η απάντηση στην προσπάθεια του υπουργείου να ακυρώσει τους αγώνες μας.
Ακυρώνουμε την ατομική αξιολόγηση, την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας 2022-23 και όλες τις διατάξεις του 4823/21! Να μην επιτρέψουμε την κατίσχυσή του φόβου και της υποταγής στο δημόσιο σχολείο!
Είναι αναγκαίο με πολιτική απόφαση, ένα συνεκτικό πλαίσιο πάλης που απαντά στην κρισιμότητα των στιγμών και στηρίζεται στους χιλιάδες εκπαιδευτικούς που αψήφησαν εκβιασμούς, απειλές, τρομοκρατία και στήριξαν τον αγώνα!
Βασικό πολιτικό πλαίσιο η εναντίωση και η κατάργηση του νόμου 4823/21, της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας, της ατομικής αξιολόγησης και όλων των διατάξεων που αφορούν μέντορες, εκπαιδευτικοί όμιλοι, νέος ρόλος του θεσμού του διευθυντή, επιμορφώσεις εκτός ωραρίου, υποχρεωτικές υπερωρίες κλπ
- Τα Α/θμια σωματεία να συνεχίσουν τον αγώνα με προκήρυξη νέας Απεργίας-Αποχής για την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας του 2022-23 και των συνολικών διατάξεων του 4823/21 (μέντορες, εκπαιδευτικοί όμιλοι, επιμορφώσεις εκτός ωραρίου, κλπ) να υπερασπίσουν τον ρόλο τους και να μπουν στην μάχη, εφόσον ΔΟΕ-ΟΛΜΕ-ΑΔΕΔΥ αρνηθούν. Με συντονισμό μεταξύ τους να πάρουν τη σκυτάλη και να στηρίξουν αυτά με τις αποφάσεις τους τους συλλόγους διδασκόντων και τη μάχη ενάντια στην αξιολόγηση. Αυτή η δυνατότητα έχει αποδειχτεί από τον συντονισμό των 77 ΣΕΠΕ/ΕΛΜΕ που υποχρέωσαν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΔΟΕ/ΟΛΜΕ να προχωρήσουν στην απεργία αποχή! Σήμερα αν υπάρξει πολιτική απόφαση να στηριχθεί η ΑΑ από τα πρωτοβάθμια, περισσότερα από 90 σωματεία έχουν τη δυνατότητα να την κηρύξουν. Αυτό οφείλουν να κάνουν και τώρα τα Πρωτοβάθμια Σωματεία. Ο σύλλογος «Ηρώ Κωνσταντοπούλου» επαναβεβαιώνει την απόφασή του για κήρυξη της Α-Α από το σωματείο.
- ΔΟΕ/ΟΛΜΕ να προκηρύξουν νέα Απεργία-Αποχή, με συνείδηση κόντρα σε απειλές, δικαστικές αποφάσεις και στη νομιμότητα του Χατζηδάκη και συνέχισή της αποφασιστικά ακόμα και αν τα δικαστήρια τη βγάλουν ξανά παράνομη. Νομιμότητα είναι τα πρωτοφανή ποσοστά συμμετοχής των εργαζόμενων εκπ/κων στα σχολεία και στους δρόμους. Η μαζικότητα και η αποφασιστικότητα των συναδέλφων στη μάχη αυτή είναι το κριτήριο της νικηφόρας έκβασης.
- ΔΟΕ/ΟΛΜΕ να καλέσουν και την ΑΔΕΔΥ να προκηρύξει και αυτή Απεργία-Αποχή, υλοποιώντας την απόφαση του Γενικού Συμβουλίου για μη αποδοχή του ν. Χατζηδάκη.
- Οργανώνουμε τον αγώνα ενάντια στην ατομική αξιολόγηση και για όλα τα βασικά αιτήματα (αυξήσεις στους μισθούς, διορισμοί κ.λπ. με πανεκπαιδευτική 48ωρη απεργία μέχρι το πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου και γύρο ΓΣ για τη συνέχιση του αγώνα
- Καλούμε συντονισμό με ΣΕΠΕ/ΕΛΜΕ. Απαιτούμε από το Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΟΕ να μας ακούσει. Προκαλούμε παράσταση στο ΔΣ της ΔΟΕ. Προχωράμε σε εκδηλώσεις ενημερώσεις
- Οργανώνουμε την ακύρωση των εξετάσεων PISA του 2023
- Ενημερώσεις γονιών και της τοπικής κοινωνίας με γράμματα, εκδηλώσεις, τοπικές συγκεντρώσεις
- Αυτή η μάχη δε θα δοθεί δια μέσου εκπροσώπων. Θα δοθεί με επιτροπές αγώνα και τον συντονισμό τους, με δράση και συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων, με την ενεργητική συμμετοχή όλων μας.
- Υπερασπίζουμε αταλάντευτα τις/τους διωκόμενες/ους μέχρι τελικής δικαίωσης!
- Ενημερώνουμε ότι δεν έχει αποδοθεί καμία ποινή, η υπηρεσιακή και μισθολογική τους εξέλιξη συνεχίζεται κανονικά.
- Παραμένουμε αταλάντευτα στο πλευρό τους, τις/τους στηρίζουμε με όλα τα μέσα, νομικά, οικονομικά, συνδικαλιστικά, αναλαμβάνει το σωματείο οτιδήποτε χρειαστεί τώρα και στο μέλλον.
- Απαιτούμε Συνέχιση του αγώνα με Νέα Απεργία Αποχή ΤΩΡΑ από τις Ομοσπονδίες και τα Πρωτοβάθμια Σωματεία! Με συλλαλητήρια και απεργιακές κινητοποιήσεις να ξαναβγούμε στους δρόμους της αντίστασης και της ανατροπής
Απαιτούμε Συνέχιση του αγώνα με Νέα Απεργία Αποχή ΤΩΡΑ από τις Ομοσπονδίες και τα Πρωτοβάθμια Σωματεία! Με συλλαλητήρια και απεργιακές κινητοποιήσεις να ξαναβγούμε στους δρόμους της αντίστασης και της ανατροπής!
Ο ΝΟΜΟΣ, ΔΕΝ ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΡΟΠΟΠΟΙΕΙΤΑΙ, ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ ΣΥΝΟΛΙΚΑ!
Έχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε ξανά τα σχέδια τους!
Υπερασπίζουμε το δημόσιο σχολείο, το παιδαγωγικό μας ρόλο,
τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών και την εργασία μας.
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει!
Αποφασίζουμε:
- Απεργία αποχή που καλύπτει όλα όσα αφορούν εκπαιδευτικούς και στελέχη εκπαίδευσης (διευθυντές κ.λπ.) από τις διαδικασίες που περιλαμβάνονται στον νόμο «Αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις»
- Δεν συμμετέχουμε και δεν ορίζουμε μέντορες, εκπαιδευτικούς ομίλους, συντονιστές εκπαιδευτικών ομίλων.
- Προστατεύουμε το διδακτικό κι εργασιακό μας ωράριο. Δε πραγματοποιούμε προγράμματα και σεμινάρια εκτός ωραρίου εργασίας. Δεν καλύπτουμε κενά πέραν του διδακτικού μας ωραρίου
- Κάθε σχολείο/νηπιαγωγείο προστατεύει τη δημοκρατική λειτουργία του συλλόγου διδασκόντων, αποφασίζει ότι ο σύλλογος διδασκόντων είναι το κυρίαρχο όργανο και όλες οι αποφάσεις παίρνονται αποκλειστικά από αυτόν χωρίς να γίνεται χρήση του διευθυντικού δικαιώματος.
- Σχετικά με τα εργαστήρια δεξιοτήτων καλούμε τους εκπαιδευτικούς και τους συλλόγους διδασκόντων να μην εμπλέξουν φορείς άσχετους κι εχθρικούς με την εκπαίδευση όπως ιδιωτικές εταιρείες, ΜΚΟ, δήμους, αστυνομία κ.λπ., να μην αναρτήσουν στην ιστοσελίδα του σχολείου, να μην προχωρήσουν σε δημιουργία portfolio – φακέλους αυτοαξιολόγησης–αξιολόγησης των μαθητών, σύνδεση των project των εργαστηρίων δεξιοτήτων με την αυτοαξιολόγηση της σχολικής τους μονάδας, να μην εμπλέξουν σχολικούς συμβούλους, γονείς, δήμους στην εκπαιδευτική διαδικασία με στόχο την κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων κ.λπ. και να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τις διδακτικές μεθόδους και πρακτικές που έως τώρα χρησιμοποιούν.
- Σχετικά με τον εσωτερικό κανονισμό που αποτελεί μέρος της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας, δεν καταθέτουμε εσωτερικό κανονισμό προς έγκριση σε δήμο, συλλόγους γονέων, συντονιστές. Λειτουργούμε με βάση τους κανόνες λειτουργίας που έχουμε αποφασίσει ως σύλλογος διδασκόντων για τα ζητήματα που θεωρούμε απαραίτητα
- Για όλα τα παραπάνω καλούμε να αποφασίσει και το ΔΣ της ΔΟΕ
Συμβάλλουμε σε Πανεκπαιδευτικό μέτωπο αγώνα με γονείς και μαθητές από την πρώτη μέρα έναρξης των σχολείων.
Παλλαϊκός Αγώνας διαρκείας πολύμορφος μέχρι την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής.
Σχετικά με τον νόμο
Ο νέος αντιεκπαιδευτικός νόμος της κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας με τον παραπλανητικό τίτλο «Αναβάθμιση του Σχολείου και Ενδυνάμωση των Εκπαιδευτικών» κατατέθηκε προς συζήτηση στη Βουλή. Αποτελεί συνέχεια του καταιγισμού μέτρων και νομοθετημάτων που ελήφθησαν εν μέσω πανδημίας, όπως η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, η Τράπεζα Θεμάτων, οι αλλαγές στην Γ΄ Λυκείου, ο τρόπος πρόσβασης, οι περικοπές αντικειμένων , η θεσμοθέτηση των εργαστηρίων δεξιοτήτων και μάλιστα από το Νηπιαγωγείο , η αύξηση του αριθμού μαθητών στις τάξεις και η «αυτοαξιολόγηση» του σχολείου.
Οι 238 σελίδες του συνεχίζουν, συμπυκνώνουν και εμβαθύνουν όλες τις αντιεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις που προώθησαν ανεξαιρέτως και ανεπιτυχώς όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, από τη Διαμαντοπούλου και το πόρισμα Λιάκου, μέχρι την αξιολόγηση του Αρβανιτόπουλου και του Γαβρόγλου, με στόχο να προσαρμόσουν το σχολείο στις κατευθύνσεις ΕΕ -ΟΟΣΑ -Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΣΕΒ και των εργοδοτικών ενώσεων για έναν μελλοντικό εργαζόμενο φθηνό, ευέλικτο και προσαρμοσμένο στις δικές τους ανάγκες για κερδοφορία, για ένα σχολείο πιο φθηνό για το κράτος και πιο «φιλικό» για τις επιχειρήσεις.
Ο συγκεκριμένος νόμος και η ταυτόχρονη εφαρμογή όλων των νομοθετικών διατάξεων που ψηφίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια συνιστούν αντιδραστική παρέμβαση στον πυρήνα της εκπαιδευτικής διαδικασίας«στο τι και πώς μαθαίνουν οι μαθητές μας, στο τι και πως διδάσκει ο εκπαιδευτικός και σε τι εργασιακό περιβάλλον θα δουλεύει από εδώ και εμπρός
Οι βασικοί άξονες του νομοσχεδίου οι οποίοι συνδέονται και αλληλοτροφοδοτούνται είναι οι ακόλουθοι:
- Αυτονομία της σχολικής μονάδας
Το αφήγημα της ΝΔ για την απεξάρτηση του κράτους από την υποχρέωση να στηρίζει βασικά κοινωνικά αγαθά και παροχές όπως η υγεία και η παιδεία διαπνέει ολόκληρο το νομοσχέδιο μέσα από τη λεγόμενη «αυτονομία» της σχολικής μονάδας. Πρόκειται για έναν όρο που δεν εμφανίζεται για πρώτη φορά, έχει συμπεριληφθεί στα πορίσματα του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ενίσχυση της λεγόμενης «αυτονομίας» του σχολείου, τόσο στο παιδαγωγικό μέρος όσο και στη συνολική λειτουργία(οικονομική, διοικητική, κ.λ.π.) θα οξύνει τα προβλήματα των σχολείων. Οδηγούμαστε σε μεγαλύτερη διαφοροποίηση των σχολείων σε όλα τα επίπεδα, στην ακόμα μεγαλύτερη ταξική κατηγοριοποίηση, στην ένταση των φραγμών στη μόρφωση, ιδιαίτερα των παιδιών των πιο φτωχών οικογενειών. Η κάλυψη ακόμα και στοιχειωδών αναγκών των σχολείων, των μαθητών και των εκπαιδευτικών γίνεται επιχειρηματική και «ατομική» υπόθεση. Ανοίγει ο δρόμος για την οριστική απαλλαγή του κράτους ακόμα και από τις προσλήψεις εκπαιδευτικών, κάτι που άλλωστε το επιδιώκουν διακαώς (βλ. έκθεση Πισσαρίδη).
Πίσω από τις εύηχες λέξεις και φράσεις όπως «αυτονομία» και «μεγαλύτερη ελευθερία στη λήψη αποφάσεων» η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας προσπαθούν να κρύψουν τους πραγματικούς τους στόχους. Το βασικό πρόβλημα του σημερινού σχολείου δεν είναι η έλλειψη αυτονομίας και οι δυσκολίες στη λήψη αποφάσεων (π.χ. για μια εκδρομή ή μια εκπαιδευτική δράση). Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Το πρόβλημα είναι ότι διαχρονικά οι κυβερνήσεις και το ΥΠΑΙΘ δεν αναλαμβάνουν τις δικές τους ευθύνες για τη σωστή λειτουργία του σχολείου.
Γενικεύεται ο προσανατολισμός στις λεγόμενες δεξιότητες μέσα από την γενίκευση των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων αλλά και μέσα από τα νέα Αναλυτικά Προγράμματα που ετοιμάζει το Υπουργείο. Η εισαγωγή της δυνατότητας επιλογής διδακτικών βιβλίων (πολλαπλό βιβλίο) ακόμα και ανάμεσα στα τμήματα της ίδιας τάξης ενός σχολείου, αποτελεί παραπλανητική ρύθμιση καθώς το πλαίσιο και οι στόχοι της διδασκαλίας είναι ενιαίοι και κεντρικά καθορισμένοι, διαμορφώνοντας ωστόσο συνθήκες κατηγοριοποίησης της παρεχόμενης γνώσης ανάλογα και με το «επίπεδο» της τάξης, διόγκωσης των ανισοτήτων, καθώς μπορεί να διαφοροποιείται ακόμα περισσότερο το τι μαθαίνει ο κάθε μαθητής με το βιβλίο των «πολλών επιπέδων» για «καλούς», «μέτριους» και «κακούς» μαθητές, (άρθρα 79 & 80). Παράλληλα ανοίγει δρόμος εμπορευματοποίησης του σχολικού βιβλίου, πεδίο μεγάλων κερδών για τους εκδοτικούς οίκους.
Παράλληλα η πρόβλεψη μεταξύ άλλων μέτρων «αυτονομίας» στην Οργάνωση της Διδασκαλίας για τη χρήση της μεθόδου της ανεστραμμένης τάξης σύμφωνα με την οποία η βασική διδασκαλία θα πραγματοποιείται στο σπίτι με την παρακολούθηση βίντεο, ψηφιακές προβολές από πλατφόρμες, χρήση ψηφιακού υλικού για ανάγνωση ενώ στο σχολείο ο χρόνος θα αφιερώνεται στην εμπέδωση και πρακτική εφαρμογή των όσων οι μαθητές έχουν διδαχτεί δια της ηλεκτρονικής οδού υπονομεύει τη μόρφωση για τους πολλούς, αποδίδοντας ταυτόχρονα ατομικά στον μαθητή και την οικογένειά του την ευθύνη για την πρόοδό του, προβάλλοντας το δόγμα του ΟΟΣΑ «δεν μπορούν και δεν χρειάζεται όλοι να μορφωθούν» . Η αξιολόγηση των μαθητών (άρθρο 81) συνδέεται άμεσα με το παραπάνω δόγμα, και με το άρθρο 97 θεσπίζεται η ελληνική PISA, δηλαδή, πανελλαδικές εξετάσεις στην Στ΄ Δημοτικού και στην Γ΄ Γυμνασίου στη Γλώσσα και στα Μαθηματικά. Οι εξετάσεις αυτές θα δίνουν αποτελέσματα αποτελώντας αξιολογικό εργαλείο για την πορεία υλοποίησης των προγραμμάτων σπουδών και τον βαθμό επίτευξης των προσδοκώμενων μαθησιακών αποτελεσμάτων τροφοδοτώντας έτσι την ενοχοποίηση των εκπαιδευτικών, των μαθητών, των γονιών για την ενδεχόμενη αποτυχία του σχολείου και απενοχοποιώντας τις κοινωνικές ανισότητες και τις πολιτικές που τις παράγουν. Μέτρο που θα αξιοποιηθεί για την κατάταξη των εκπαιδευτικών, για την κατάταξη των σχολείων σε λίστα, για την αξιολόγηση – κατηγοριοποίηση των σχολείων, για την κατάταξη των εκπαιδευτικών και για πιο σκληρά αντιεκπαιδευτικά μέτρα.
Εκπαιδευτικά προγράμματα στο πλαίσιο συνεργασιών με τρίτους φορείς, από επιχειρήσεις, ΜΚΟ και ό,τι άλλο, με απόφαση του Διευθυντή και με όποιον φορέα αυτός κρίνει σκόπιμο αποτελούν ένα ακόμη εργαλείο αυτονομίας με σαφή παρέμβαση στο περιεχόμενο της παρεχόμενης γνώσης.
Εισάγονται και με τη βούλα πια, η επιχειρηματική λειτουργία των σχολείων για την ανεύρεση πόρων (άρθρο 92) με την αξιοποίηση των σχολικών κτηρίων, υποδομών και εγκαταστάσεων ενώ για πρώτη φορά θεσμοθετείται επίσημα η χρηματοδότηση των σχολείων με δωρεές, χορηγίες και παροχές από τρίτους (άρθρο 93). Και επειδή οι ευεργέτες δεν είναι τόσοι πολλοί (κι όσοι θα χορηγούν θα το κάνουν με το αζημίωτο και θα παρεμβαίνουν στο περιεχόμενο του σχολείου) οι ίδιοι οι γονείς θα αναγκάζονται να βάλουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να καλύψουν τις ανάγκες των σχολείων.
Η εκπαιδευτική αυτονομία σχετίζεται με την εγκαθίδρυση των αρχών του επιχειρηματικού μάνατζμεντ στη λειτουργία του δημόσιου σχολείου, την ανταγωνιστική, εμπορευματοποιημένη και ανταποδοτική του λειτουργία και την ολοένα και μεγαλύτερη αποποίηση των δημόσιων ευθυνών για τη χρηματοδότηση του σχολείου.
Οι σημερινές, υπαρκτές, διαφοροποιήσεις ανάμεσα σε σχολεία διαφορετικών περιοχών (λαϊκές συνοικίες/πιο πλούσιες περιοχές) ή ακόμα και εντός το ίδιου Δήμου (σχολείο σε κοντέινερ/σχολείο με καλύτερες υποδομές) θα ενταθούν. Σχολικές μονάδες που οι υποδομές τους είναι πιο ελκυστικές, θα βρίσκουν πιο εύκολα χορηγό, θα μπορούν να υλοποιούν εμπορικές δράσεις ενώ άλλα, μη ελκυστικά σχολεία, θα απαξιώνονται και θα καταρρέουν. Τα σχολεία όμως δεν είναι επιχειρήσεις, η μόρφωση δεν είναι επιχειρηματικό ρίσκο. Η παιδεία δεν είναι κέρδη και ζημιές, είναι ανθρώπινες ζωές!
- Διεύρυνση και ισχυροποίηση του μηχανισμού ελέγχου, εποπτείας και πειθάρχησης με ρυθμίσεις που αφορούν τις δομές και τα στελέχη της εκπαίδευσης εντός και εκτός της σχολικής μονάδας.
Η κυβέρνηση διατηρεί τη λογική και εξειδικεύει τις προηγούμενες δομές εκπαίδευσης του ν. 4547/18 (ΣΥΡΙΖΑ). Ταυτόχρονα, όμως, διαμορφώνει τον μηχανισμό που θα τρέξει την προώθηση των διαδικασιών της αξιολόγησης και τον έλεγχο της προώθησης της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.
Η κυβέρνηση επιδιώκει να δημιουργήσει ένα «σώμα» προθύμων που θα αναλάβει το τρέξιμο όλων των διαδικασιών της αξιολόγησης αλλά και την ίδια την αξιολόγηση. Αυτή η «ανάγκη» προωθείται μέσα από τα πολλά επίπεδα στελεχών που δημιουργούνται. Το νομοσχέδιο εισάγει ένα ενδιάμεσο επίπεδο αξιολογητών στο επίπεδο κάθε Διεύθυνσης (ΣύμβουλοιΕκπαίδευσης) ενώ συγκεντροποίησε σε μεγάλο βαθμό τη δομή αυτή των στελεχών με τους Περιφερειακούς Επόπτες Ποιότητας Εκπαίδευσης (ένας ανά Περιφέρεια), τους Επόπτες Ποιότητας Εκπαίδευσης ανά Διεύθυνση καθώς και το Περιφερειακό Συμβούλιο Εποπτών που θα συντονίζει τα παραπάνω στελέχη. Βασική δουλειά αυτών των στελεχών ουσιαστικά και πρακτικά δε θα είναι η ενίσχυση της δουλειάς των εκπαιδευτικών στην τάξη (κάτι τέτοιο είναι και πρακτικά αδύνατο με βάση τον αριθμό σχολείων και των εκπαιδευτικών) αλλά ο ρόλος τους θα είναι, όπως άλλωστε και των συντονιστών (επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ) να προωθούν την αξιολόγηση και την αντιεκπαιδευτική πολιτική. Η στελεχοποίηση διευρύνεται και στο εσωτερικό του σχολείου με τους συντονιστές τάξεων/γνωστικού αντικειμένου, τους μέντορες, τους υπεύθυνους εκπαιδευτικών ομίλων δημιουργώντας και εσωτερική ιεραρχία και ελεγκτικούς μηχανισμούς από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς μέσα στο σώμα του συλλόγου διδασκόντων, που θα αποτελούν εντός της σχολικής μονάδας τους άμεσους κρίκους υλοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής.
Η επιλογή να βγουν έξω από τις επιλογές στελεχών οι αιρετοί φανερώνει την πρόθεση της κυβέρνησης να καταργήσει πλήρως το θεσμό. Επιδιώκει (όπως άλλωστε και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις) τον απόλυτο έλεγχο του μηχανισμού της διοίκησης με Συμβούλια Επιλογής 100% ελεγχόμενα.
Με τις νέες αρμοδιότητες και εξουσίες που ανατίθενται στον Διευθυντή/ Προϊστάμενο της σχολικής μονάδας, επιχειρείται να καταργηθεί ολοκληρωτικά ο ρόλος του συλλόγου διδασκόντων, του κυρίαρχου δημοκρατικού θεσμικού οργάνου της σχολικής μονάδας, με την πλήρη λειτουργική αφαίμαξή του ενώ ακόμη και εκεί που αποδίδεται ρόλος στον Σ.Δ., αυτός δεν είναι αποκλειστικού χαρακτήρα καθώς εάν δεν τελεσφορήσει κάποια απόφαση, αυτήν την παίρνει και πάλι ο Διευθυντής. Αποκτά αποκλειστική αρμοδιότητα σχεδιασμού και υλοποίησης της ενδοσχολικής επιμόρφωσης εκτός διδακτικού ωραρίου με θεματολογία και φορέα της επιλογής του και πειθαρχικού ελέγχου των εκπαιδευτικών με αρμοδιότητα έγγραφης επίπληξης. Με όλα αυτά το υπουργείο στοχεύει στην εγκαθίδρυση ενός τοπικού, σε κάθε σχολείο, επιτηρητή της εκπαιδευτικής πολιτικής αλλά και υπόχρεου που λογοδοτεί για την εφαρμογή της, από τον ίδιο και τους υφισταμένους του. Η εξουσία δίνει το μήνυμα ότι είναι παντού και καθημερινά.
Ξεπερνώντας δε κάθε νοσηρή φαντασία αποδίδεται σε αυτόν η αρμοδιότητα να προβεί σε όσες από τις ενέργειες της αρμοδιότητας του συλλόγου διδασκόντων εξακολουθούν να παραλείπονται και οι οποίες έχουν σχέση με την αυτοαξιολόγηση, τον προγραμματισμό και τις ομάδες δράσεων επαγγελματικής ανάπτυξης. Με λίγα λόγια δηλαδή δίνει την αρμοδιότητα στον διευθυντή να προχωρήσει μόνος του στον προγραμματισμό – αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, ορίζοντας μόνος του και τις ομάδες, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ακυρώσει ουσιαστικά πλήρως το αποτέλεσμα της απεργίας – αποχής!
- Ατομική αξιολόγηση στελεχών και εκπαιδευτικών:Εργαλείο πειθάρχησης και υποταγής
Μέσω της λεγόμενης «ατομικής αξιολόγησης», η κυβέρνηση επιχειρεί τον «βίαιο» εξαναγκασμό των εκπαιδευτικών στην αποδοχή και υλοποίηση του συνολικότερου σχεδίου για το σχολείο.
Η ατομική αξιολόγηση δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική ανάγκη και απαίτηση για τη στήριξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας και την αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών προβλημάτων. Είναι τουλάχιστον υποκρισία να μιλούν για «ενίσχυση» του ρόλου του εκπαιδευτικού αυτοί που εδώ και 2 χρόνια πανδημίας μας έχουν εγκαταλείψει στην τύχη μας, δεν πήραν κανένα ουσιαστικό μέτρο για τη στήριξη μας, δεν ικανοποίησαν κανένα από τα αιτήματα μας για τη λειτουργία των σχολείων με ασφάλεια και υγειινή. Είναι υποκρισία να μιλούν για «αναβάθμιση» αυτές οι δυνάμεις που ευθύνονται για τους 52.000 συμβασιούχους, για το ότι ξεκινούν οι μαθητές να διδάσκονται μαθήματα Δεκέμβρη και Φλεβάρη μήνα, γιατί το ότι έχουν μετατρέψει τους συλλόγους διδασκόντων σε ένα άθροισμα εκπαιδευτικών που γυρνούν από σχολείο σε σχολείο με τεράστιες δυσκολίες στην γνωριμία με τους μαθητές και το σχολείο γιατί μόλις ένας αναπληρωτής καταφέρει να γνωρίσει τους μαθητές του απολύεται!!
Η «έγνοια» όλων των κυβερνήσεων για την υποστήριξη των εκπαιδευτικών φαίνεται από το γεγονός ότι δεν έχει πραγματοποιηθεί οργανωμένη και σε μεγάλη κλίμακα επιμόρφωση εδώ και δεκαετίες, από το γεγονός ότι όλες οι υποστηρικτικές δομές στο σχολείο (για να είναι πραγματικά ελκυστικό το μάθημα βλ. εργαστήρια, βιβλιοθήκες, αθλητικές υποδομές κ.α.) είναι σε εγκατάλειψη.
Η «ατομική αξιολόγηση» αποτελεί συνέχεια της αξιολόγησης των σχολικών μονάδων που συνάντησε την καθολική αντίθεση των εκπαιδευτικών.
Η «σκληρή» αριθμητική αξιολόγηση των στελεχών της εκπαίδευσης με βάση την κλίμακα του 100 (άρθρο 58) και μάλιστα με ποινές αντικατάστασης ή και αποκλεισμού από τις διαδικασίες επιλογής καθώς εμφανίζεται ξανά η περιβόητη «τροπολογία Γεροβασίλη» του ΣΥΡΙΖΑ και στην εκπαίδευση, αφού αν ένας εκπαιδευτικός για οποιοδήποτε λόγο δεν πάρει μέρος στις διαδικασίες της αξιολόγησης (είτε σχολείου, είτε ατομική) αποκλείεται από την επιλογή στελεχών για τα επόμενα 8 χρόνια (άρθρο 29). Δημιουργεί έτσι τις προϋποθέσεις για άκαμπτη αυταρχική επιβολή της κυβερνητικής πολιτικής στη βάση των εκπαιδευτικών, εφόσον η επιβίωση των στελεχών θα εξαρτάται από την αποτελεσματικότητα εφαρμογής αυτής της πολιτικής από τους υφισταμένους τους.
Οι εκπαιδευτικοί θα αξιολογούνται σε τετράβαθμη κλίμακα στην οποία το έργο τους διαβαθμίζεται από μη ικανοποιητικό, σε ικανοποιητικό, πολύ καλό ή εξαιρετικό, σε τρία πεδία που καλύπτουν κάθε πλευρά της παιδαγωγικής και υπηρεσιακής τους δραστηριότητας. Αναλυτικότερα αξιολογείται: Α1) το διδακτικό και παιδαγωγικό έργο του εκπαιδευτικού, στο πλαίσιο της γενικής και ειδικής διδακτικής του γνωστικού αντικειμένου: Προετοιμασία διδασκαλίας, Ετοιμότητα ως προς το γνωστικό αντικείμενο, Διδακτική μεθοδολογία και πρακτικές, από τον Σύμβουλο Εκπαίδευσης Α2) Παιδαγωγικό κλίμα και διαχείριση της τάξης, Αναστοχασμός – Αυτοαξιολόγηση του εκπαιδευτικού, από τον Διευθυντή/Προϊστάμενο της σχολικής μονάδας και Β) η υπηρεσιακή συνέπεια και η επάρκεια του εκπαιδευτικού: Συνέπεια και ενδιαφέρον κατά την εκτέλεση των υπαλληλικών υποχρεώσεών του, ενεργός συμμετοχή στη λειτουργία της σχολικής μονάδας και στην αυτοαξιολόγησή της, συνεργασία με τον Διευθυντή και τους συναδέλφους, επικοινωνία και συνεργασία με γονείς και φορείς, από τον Διευθυντή της σχολικής μονάδας και τον Σύμβουλο Εκπαίδευσης.
Το πεδίο «Α. Διδακτικό – παιδαγωγικό έργο (Α1 Διδακτική γνωστικού αντικειμένου, και Α2 Παιδαγωγικό κλίμα και διαχείριση τάξης)» αξιολογείται με βάση: α) τις συζητήσεις προετοιμασίας της παρατήρησης διδασκαλιών του εκπαιδευτικού, β) την παρατήρηση δύο διδασκαλιών από κάθε αξιολογητή, γ) την έκθεση αυτοαξιολόγησης και τα στοιχεία ή τεκμήρια στα οποία ο αξιολογούμενος αναφέρεται ή παραπέμπει, δ) τις συζητήσεις και τον αναστοχασμό μετά την παρατήρηση, και ε) τα τεκμήρια που έχει συγκεντρώσει ο αξιολογητής, συνεκτιμωμένων των τεκμηρίων που έχει συγκεντρώσει ο εκπαιδευτικός στον ηλεκτρονικό φάκελό του. Το πεδίο «Β. Υπηρεσιακή συνέπεια και επάρκεια του εκπαιδευτικού» αξιολογείται με βάση: α) τα τεκμήρια που έχουν συγκεντρώσει οι αξιολογητές από τη συνεργασία και την αλληλεπίδρασή τους στο πλαίσιο της καθημερινής πρακτικής του εκπαιδευτικού στη σχολική μονάδα και β) την έκθεση αυτοαξιολόγησης και τα στοιχεία ή τεκμήρια στα οποία ο αξιολογούμενος αναφέρεται ή παραπέμπει, συνεκτιμωμένων των τεκμηρίων που έχει συγκεντρώσει ο εκπαιδευτικός στον ηλεκτρονικό φάκελό του.
Για πρώτη φορά, μετά το 1982, διαπλέκονται ο παιδαγωγικός και ο υπηρεσιακός έλεγχος-αξιολόγηση στο πρόσωπο του διευθυντή/της διευθύντριας.
Δεν είναι τυχαία η επιλογή του όρου «διαμορφωτική» αξιολόγηση (formative) καθώς διαμορφώνει τους εκπαιδευτικούς σε πειθήνια όργανα εφαρμογής μιας απόλυτα ελεγχόμενης παιδαγωγικής πράξης και ενός δημόσιου σχολείου με απόλυτα χειραγωγημένο το εκπαιδευτικό περιεχόμενό του.
Αυτή η αξιολόγηση της δήθεν ενδυνάμωσης του εκπαιδευτικού, σε αντίθεση με όσα δηλώνει η υπουργός Παιδείας είναι ξεκάθαρα τιμωρητική. Χαρακτηριστικά, το έργο των δόκιμων εκπαιδευτικών και μελών του Ε.Ε.Π. και Ε.Β.Π. αξιολογείται ανά έτος, και στην περίπτωση που αξιολογηθεί ως «μη ικανοποιητικό» στη λήξη της δοκιμαστικής περιόδου, ο εκπαιδευτικός δεν μονιμοποιείται ( άρθρο 74) ενώ σύμφωνα με τον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα προβλέπονται διαδικασίες απόλυσης όταν ένας εκπαιδευτικός καταταχθεί για δυο συνεχόμενες φορές στην τελευταία κλίμακα!
Παράλληλα η ανάρτηση και δημοσιοποίηση σε ηλεκτρονική πλατφόρμα δεδομένων και στοιχείων – κριτηρίων όπως ο ηλεκτρονικός φάκελος εκπαιδευτικού με όλα τα τεκμήρια των δράσεών του, αξιολογική έκθεση όλων των αξιολογητών, έκθεση αυτοαξιολόγησης του εκπαιδευτικού (άρθρο 76) εκθέτει με άμεσο τρόπο σε κατηγοριοποίηση τόσο τους εκπαιδευτικούς όσο και τις σχολικές μονάδες.
Εσχάτως δε, ακούσαμε την Υπουργό Παιδείας να απειλεί ανοιχτά και απροκάλυπτα με μισθολογική καθήλωση και παρακράτηση μισθού όσους εκπαιδευτικούς αρνηθούν την αξιολόγηση!
Στον νόμο προβλέπονται ρυθμίσεις που νομιμοποιούν και επιβραβεύουν την απλήρωτη εργασία με τη μορφή του εθελοντισμού στο πλαίσιο λειτουργίας εκπαιδευτικών ομίλων (άρθρο 84) και της διαρκούς επιμόρφωσης για την ενίσχυση του προσωπικού φακέλου του εκπαιδευτικού, εκτός διδακτικού ωραρίου. Ας μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά προωθούνται στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει ο νόμος Χατζηδάκη, με την προσπάθεια διάλυσης των πρωτοβάθμιων σωματείων και την ανελέητη επίθεση στις συλλογικές διαδικασιες και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Ο κόσμος της εκπαίδευσης έχει ωστόσο αποδείξει εδώ και δεκαετίες ότι μπορεί να ανατρέπει και να ακυρώνει νομοσχέδια.
Ο νέος νόμος Κεραμέως εντάσσεται και υπηρετεί τις στρατηγικές στοχεύσεις όλων των προηγούμενων νομοθετημάτων της κυβέρνησης στα οποία το εκπαιδευτικό κίνημα με τους αγώνες του και εν μέσω πανδημίας έχει ταχθεί απέναντι και μάλιστα του πρόσφατου ν. 4692 με το σύνολο του κλάδου με το 97% και πλέον συμμετοχή στην απεργία – αποχή.