Η φετινή 25η Νοέμβρη, μέρα κατά της βίας των γυναικών, βρίσκει για ακόμη μια χρονιά τις γυναίκες σε αρκετά δυσμενείς συνθήκες. Η χρονιά προχωράει προς κλείσιμο με μια μεγάλη λίστα γυναικοκτονιών, που έρχεται να προστεθεί στην ακόμη μεγαλύτερη λίστα των βιασμών με χαρακτηριστικές τις υποθέσεις του παιδοβιασμού και του βιασμού στο ΑΤ Ομόνοιας. Οι γυναικοκτονίες, οι βιασμοί, οι παρενοχλήσεις αποτελούν πλέον καθημερινή είδηση, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης και των ΜΜΕ να τα συγκαλύψουν, ενώ όσα περιστατικά βγαίνουν στη δημοσιότητα είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Παράλληλα ο αριθμός καταγγελιών για ενδοοικογενειακή βία είναι πάρα πολύ μεγάλος, ήδη το πρώτο εξάμηνο του 2022, οι επίσημες καταγγελίες ήταν πάνω από 5000, ενώ ο αριθμός εκτοξεύεται αν συνυπολογίσουμε και τα περιστατικά που δεν έχουν καταγγελθεί – ΛΟΑΤΚΙ άτομα τα οποία δέχονται ομοφοβικές επιθέσεις, παρενόχληση και κακοποίηση τρανς ατόμων και σεξεργατριών, γυναίκες μετανάστριες που δεν γνωρίζουν ούτε τη γλώσσα ούτε έχουν επαρκή πληροφόρηση για το πως να καταγγείλουν τέτοια περιστατικά κτλ. Η έμφυλη βία, συνεπώς δεν αφορά μόνο τις γυναίκες αλλά και τη βία λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου που επηρεάζει κυρίως τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Δημιουργείται λοιπόν η ανάγκη για επανανοηματοδότηση αυτής της μέρας έτσι ώστε να αναδεικνύεται όλο το εύρος της έμφυλης βίας.
Η υποστελέχωση και υπολειτουργία των κρατικών δομών υποστήριξης θυμάτων τα αφήνει εντελώς εκτεθειμένα σε κακοποιητικές συμπεριφορές, ενώ οι δαιδαλώδεις και κοστοβόρες νομικές διαδικασίες αποτρέπουν τα θύματα, κυρίως των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, να βρουν δικαίωση μέσα από την έννομη οδό. Παράλληλα, οι διαλυμένες εργασιακές σχέσεις, η επισφάλεια, η ανεργία και η φτώχια έρχονται πρώτα να χτυπήσουν τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, τις γυναίκες, ειδικά τις μετανάστριες, και τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα με αποτέλεσμα να υψώνονται εμπόδια, σχεδόν ανυπέρβλητα, στο να μπορούν οι επιζώσες και τα θύματα έμφυλης βίας να σπάσουν τον φαύλο κύκλο κακοποίησης.
Επιπλέον σε συνδικαλιστικό επίπεδο, τα χαμηλά ποσοστά συνδικαλιστικής οργάνωσης στις γυναίκες, ως συνέπεια των έμφυλων ρόλων, που τις ταυτίζει με τις δουλειές του σπιτιού και τη φροντίδα των μελών της οικογένειας και σε συνδυασμό με τις επισφαλείς εργασιακές σχέσεις δημιουργούν ένα πλαίσιο που οι γυναίκες θεωρούνται ακατάλληλες για συνδικαλισμό. Από την άλλη υπάρχει απουσία σύνδεσης και επικοινωνίας του εργατικού κινήματος με τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα και τα άτομα που ασκούν σεξεργασία γεγονός που δημιουργεί μεγάλα εμπόδια στο να βρουν διέξοδο, να αγωνιστούν και να διεκδικήσουν μια αξιοπρεπή ζωή. Γι’ αυτό είναι μεγάλης σημασίας το εργατικό κίνημα να παλέψει με κάθε μέσο ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις και να δημιουργήσουν πλαίσια πάλης που θα προσανατολίζονται στις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα λαμβάνοντας υπόψιν τις ιδιαιτερότητες της κάθε κοινωνικής ομάδας.
Η ισότητα στην εκπαίδευση, την εργασία και την υγεία, ο σεξουαλικός προσανατολισμός και ο αυτοπροσδιορισμός της ταυτότητας είναι δικαιώματα του κάθε ανθρώπου και ο αγώνας κατά των έμφυλων διακρίσεων είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Η εξέγερση των γυναικών το Ιράν ενάντια στον ισλαμικό νόμο για το χιτζάμπ δείχνει το δρόμο μιας και αποτελεί έναν χαρακτηριστικό αγώνα ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις για την υπεράσπιση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού του σώματος, ο οποίος στο τέλος απέκτησε μαζικά χαρακτηριστικά και εξέφρασε μια συνολική λαϊκή αγανάκτηση.
Θέλουμε και εμείς να συμβάλλουμε προς αυτή την κατεύθυνση για να αναδειχθεί κάθε πτυχή της έμφυλης βίας, να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο πάλης που θα μπορεί να εκφράσει τις ανάγκες της κάθε κοινωνικής ομάδας που βιώνει στην καθημερινότητά της τις έμφυλες διακρίσεις και βία είτε είναι ψυχολογική, λεκτική ή/και σωματική και τέλος να μπορέσουμε μέσα από τη συντονισμένη δράση πάνω σε αυτό το ζήτημα να δώσουμε τους δικούς μας μαζικούς, ριζοσπαστικούς και ανυποχώρητους αγώνες.
Θέλουμε να παλέψουμε για:
-Δημόσιες δωρεάν δομές στέγασης για τις επιζώσες και τα επιζώντα έμφυλης βίας
-Συμβουλευτικά κέντρα κατάλληλα στελεχωμένα με μόνιμο προσωπικό
-Ψυχολογική και οικονομική υποστήριξη στις επιζώσες και τα επιζώντα έμφυλης βίας
-Δημόσιες δωρεάν δομές κοινωνικής φροντίδας
-Νομική κατοχύρωση του όρου γυναικοκτονία
-Νομική αναγνώριση του δικαιώματος στην αυτοάμυνα απέναντι σε κακοποιητές που ασκούν έμφυλη βία
-Ανατροπή των πολιτικών κυβέρνησης, ΕΕ για τον έλεγχο των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων των γυναικών
-Ίση αμοιβή για ίση εργασία. Κανένας αποκλεισμός από την εργασία λόγω φύλου, ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού
-Καμία ανοχή στην κουλτούρα του βιασμού, την ομοφοβία, την τρανσφοβία, τον σεξισμό