11 Μαΐου 2011, ημέρα γενικής απεργίας, χιλιάδες απεργοί διαδηλωτές βγαίνουν ξανά στο δρόμο ενάντια στα αντεργατικά και αντικοινωνικά μέτρα που προωθεί η τότε κυβέρνηση σε συνεργασία με το ΔΝΤ, την ΕΕ και το κεφάλαιο. Η απάντηση του κράτους είναι για ακόμα μια φορά η δολοφονική βία. Ορδές των ΜΑΤ εφορμούν εναντίον των διαδηλωτών. Οι δυνάμεις καταστολής, εκτελώντας ένα οργανωμένο σχέδιο, περικυκλώνουν τους διαδηλωτές και τις διαδηλώτριες, ψεκάζουν εξ επαφής με χημικά, χτυπούν με το πίσω μεταλλικό μέρος των γκλοπ, χρησιμοποιούν ακόμα και τους ατομικούς τους πυροσβεστήρες ως δολοφονικά όπλα. Απολογισμός της επίθεσης εκείνης είναι 100 περίπου διαδηλωτ(ρι)ες να καταλήξουν σε νοσοκομεία της Αττικής, οι περισσότεροι/ες με τραύματα στο κεφάλι. Ένας εξ αυτών χάνει την σπλήνα του από τον ξυλοδαρμό. Σοβαρότερα όλων βρίσκεται χτυπημένος ο Γιάννης Καυκάς, μέλος του ΣΒΕΜΚΟ. Ο Γ. Καυκάς δέχτηκε πολλαπλά χτυπήματα στο κεφάλι με πυροσβεστήρα, από αστυνομικούς, που του προκάλεσαν μεγάλο επισκληρίδιο αιμάτωμα. Με τη βοήθεια διαδηλωτριών και διαδηλωτών απομακρύνεται από το σημείο της επίθεσης και καταφέρνει να φτάσει στο νοσοκομείο σε προθανάτια κατάσταση, σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν. Πέφτει σε κώμα, χειρουργείται και παραμένει σε κρίσιμη για την ζωή του κατάσταση, νοσηλευόμενος στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας.
Έγκλημα χωρίς θύτη
Κανείς δεν κατηγορείται για τίποτα. H αυτεπάγγελτη εισαγγελική έρευνα μπαίνει στο αρχείο, χωρίς να αποδοθεί καμία ευθύνη. Παρά το πλήθος των μαρτυριών και των στοιχείων, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών έκρινε ότι δεν συντρέχουν σοβαρές ενδείξεις για να παραπεμφθούν στο ακροατήριο οι 17 άντρες των ΜΑΤ, κατηγορούμενοι για βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη καθώς σύμφωνα με το σκεπτικό του απαλλακτικής απόφασης «δεν προέκυψε κάποιο συγκεκριμένο στοιχείο, ενδεικτικό έστω του άγνωστου δράστη και του αντικειμένου από το οποίο προήλθε ο τραυματισμός». Οι επίδοξοι δολοφόνοι του Γιάννη Καυκά συνεχίζουν να υπηρετούν στις δυνάμεις καταστολής, αδειάζοντας καταλήψεις, εισβάλλοντας σε σπίτια, ξυλοκοπώντας εκπαιδευτικούς, εξευτελίζοντας περαστικούς, και είναι ακόμα οπλισμένοι και επικίνδυνοι με πλήρη κάλυψη του κράτους.
Μαϊος 2021, το σκεπτικό της απόφασης του απαλλακτικού βουλεύματος του Συμβούλιου Πλημμελειοδικών ανατρέπεται από το σκεπτικό του βουλεύματος του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών. Πιο συγκεκριμένα, τα αποδεικτικά στοιχεία που αγνόησε με κραυγαλέο αδιαφανή τρόπο το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών κρίθηκαν ως επαρκή και απολύτως τεκμηριωμένα από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, καθώς όπως αναφέρεται στο σκεπτικό της υπ’ αρ 3947/2021 απόφασης «αποδείχθηκε η αδιάκριτη χρήση βίας από τους αστυνομικούς σε διαδηλωτές, τους οποίους χτυπούσαν με τα γκλομπ κανονικά ή ανάποδα και με τα πόδια, ενώ παράλληλα ψέκαζαν με τις φυσούνες επάνω στα πρόσωπά τους. Επίσης, αυτόπτης μάρτυρας κατέθεσε ότι οι άνδρες των ΜΑΤ τους επιτέθηκαν και από τις δύο πλευρές με ιδιαίτερο μένος και αγριότητα, χρησιμοποιώντας τα γκλομπ τους ανάποδα και χτυπώντας διαδηλωτές στο σώμα και στο κεφάλι».
Για τον Γ. Καυκά η απόφαση έκρινε ότι «ο αστυνομικός έπληξε τον ενάγοντα, με ιδιαιτέρως βαρύ αντικείμενο της εξάρτησής του, χτυπώντας τον με σφοδρότητα και ένταση από πίσω, άρα χωρίς ο ενάγων να διαθέτει ορατότητα ή δυνατότητα ελάχιστης ανταπόκρισης, και μάλιστα σε εξαιρετικά ευπαθές και ζωτικό σημείο του σώματός του, όπως είναι το κεφάλι. Η εν λόγω συμπεριφορά του αστυνομικού οργάνου όχι μόνο παραβιάζει το καθήκον του για τη διασφάλιση της δημόσιας τάξης, της ασφάλειας και της σωματικής ακεραιότητας του πολίτη, αλλά πληροί και την ειδική υπόσταση του εγκλήματος της βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης. Κατόπιν αυτών, θεμελιώνεται η αστική ευθύνη του εναγόμενου Ελληνικού Δημοσίου».
Η συγκεκριμένη απόφαση, μετά από 10 χρόνια αναμονής, δικαίωσε τον Γ. Καυκά, τεκμηριώνοντας την ευθύνη του Δημοσίου για υπέρμετρη αστυνομική βία και επιδίκασε το ποσόν των 50.000 ευρώ ως αποζημίωση για την ηθική βλάβη που υπέστη.
Στις 7 Μαρτίου του 2023 εκδικάζεται στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, η έφεση του Ελληνικού Δημοσίου κατά της απόφασης, με σκοπό την αναγνώριση της ευθύνης του κράτους στην απόπειρα δολοφονίας του Γιάννη Καυκά. Στον αγώνα αυτό βρισκόμαστε δίπλα του. Στην θέση του θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε και οποιαδήποτε από εμάς.
Η επίθεση στον Γ. Καυκά ήταν ακόμα μια απόπειρα κρατικής δολοφονίας
Στηρίζουμε τη συγκέντρωση αλληλεγγύης, Τρίτη 7 Μαρτίου στις 9:00πμ, στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών (Λ. Ριανκούρ 85, μετρό Πανόρμου)
Απαιτούμε:
– Αναγνώριση της ευθύνης του κράτους ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
– Άμεση καταδίκη των δολοφόνων