Πραγματοποιήθηκε χτες η εκδήλωση του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΠΕ «Ηρώ Κωνσταντοπούλου», της ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων Ζεφυρίου Φυλής καθώς και της Ένωσης Γονέων της περιοχής.
Στην εκδήλωση, την οποία παρακολούθησαν με ενδιαφέρον τόσο δια ζώσης όσο και διαδικτυακά συναδέλφισσες/οι καθώς και γονείς μαθητών/τριών μας, προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ «Backpack full of cash» το οποίο με γλαφυρότητα καταδεικνύει τη διάλυση των δημόσιων σχολείων και της παιδείας στην Αμερική. Αναλύθηκαν οι μεταρρυθμίσεις εκείνες που οδήγησαν στην ιδιωτικοποίηση και στην σκληρή αξιολόγηση εκπαιδευτικών, μαθητών/τριών και σχολικών μονάδων και κατάφεραν να πετύχουν τον στόχο τους: Να ενισχύσουν τα κέρδη επενδυτών, ιδιωτών και κεφαλαίου, μετατρέποντας την παιδεία σε εμπόρευμα και τα σχολεία σε επιχειρήσεις σκληρού ανταγωνισμού, που οδήγησαν δημόσια σχολεία, μέσω της συστηματικής υποβάθμισης και εγκατάλειψής τους στο κλείσιμο, εκπαιδευτικούς στην παραίτηση και στην ανεργία και την πλειοψηφία των μη προνομιούχων κοινωνικοοικονομικά μαθητών/τριών στην πρόωρη εγκατάλειψη του σχολείου. Η δημόσια παιδεία δεν είναι για πώληση, τα παιδιά μας δεν είναι για πώληση, ακούστηκε στο τέλος του ντοκιμαντέρ συνδέοντας την δυστοπική πραγματικότητα της Αμερικής με την ιστορική μάχη που δίνεται τόσο από το φοιτητικό όσο και το εκπαιδευτικό κίνημα την παρούσα περίοδο.
Μετά το ντοκιμαντέρ ακολούθησε η ομιλία του καθηγητή και προέδρου του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Θεσ/νίκης, Περικλή Παυλίδη που μας έκανε την τιμή να έρθει και να αναλύσει την κοινωνική διάσταση του αγώνα των εκπαιδευτικών, τους λόγους για τους οποίους η αξιολόγηση είναι εξ ορισμού αντίθετη με το έργο των εκπαιδευτικών, καθώς και τα χαρακτηριστικά εκείνου του σχολείου και της διδασκαλίας που οραματιζόμαστε στη βάση των αναγκών των μαθητών/τριών μας, των δικών μας αλλά και της κοινωνίας. Την ομιλία άκουσαν με εξαιρετικό ενδιαφέρον όλες και όλοι, επισημαίνοντας και στην όμορφη κουβέντα που ακολούθησε σημεία που παρέθεσε ο καθηγητής όπως:
- ότι ο αγώνας των εκπαιδευτικών ενάντια στην αξιολόγηση είναι και πρέπει να παραμείνει ζωντανός, και υπόθεση όλων, καθώς υπερασπίζεται το δικαίωμα των εκπαιδευτικών να διδάσκουν σε συνθήκες ελευθερίας, δημιουργικότητας, κλίματος χαράς, συντροφικότητας, ικανοποίησης και εσωτερικών κινήτρων, όπως οφείλουν, ακριβώς για να διδάσκουν ελεύθερους, κριτικά σκεπτόμενους ανθρώπους με ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους. Είναι μονάχα οι σχέσεις συντροφικότητας και αλληλεγγύης αυτές που βοηθούν τους ανθρώπους να συνδεθούν με τη μόρφωση, να κατανοήσουν τον διπλανό τους, τον εαυτό τους, να αναπτύξουν θετικές στάσεις ζωής και να βρίσκουν το νόημα, χωρίς το οποίο δεν υφίσταται διδασκαλία και μάθηση.
- Η αξιολόγηση που εξ ορισμού καλλιεργεί τον σκληρό ανταγωνισμό και την κατηγοριοποίηση συναδέλφων και σχολείων, διαμορφώνει ένα εντελώς αλλιώτικο σχολείο, πλήρους απαξίωσης του ήδη απαιτητικού έργου των εκπαιδευτικών. Ένα περιβάλλον αποξένωσης στο οποίο επιβάλλεται η ποσοτικοποίηση και η μέτρηση με δείκτες παραγόντων που είναι αδύνατο να μετρηθούν. Δίχως επιστημονικό έρεισμα και εξήγηση στο πώς μπορούν να μετρηθούν. Δίχως έρευνες και αναφορές στο ποια είναι τα θετικά αποτελέσματα όπου αυτό έχει ήδη εφαρμοστεί. Γιατί δυστυχώς η πραγματικότητα εφαρμογής της σε άλλες χώρες έρχεται ακριβώς να επιβεβαιώσει την ιστορική σημασία και αξία του αγώνα που δίνεται αυτή την περίοδο. Όχι μόνο δεν υπάρχουν θετικά αποτελέσματα μα αυτά έρχονται δυστυχώς να επιβεβαιώσουν όσα ήδη και στη χώρα μας παρατηρούμε με την ιδιωτικοποίηση κοινωνικών αγαθών όπως της υγείας, των μεταφορών, της ασφάλειας, της ενέργειας.
Τονίστηκε απ’ όλες τις πλευρές πως δίχως δημόσια παιδεία, δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια δεν υφίσταται ούτε μόρφωση μα ούτε και ζωή και είναι ακριβώς ιστορικό μας καθήκον να προστατέψουμε τη δημόσια παιδεία, ενάντια στην αξιολόγηση και την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, ακριβώς για να προστατέψουμε την ίδια τη ζωή των παιδιών μας καθώς και το δικαίωμά τους να την ζουν και να την οραματίζονται με δικαιώματα, με ελπίδα και όνειρα.