Συμπληρώνονται 11 χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τάγμα εφόδου της Χ.Α. και την ίδια στιγμή η ακροδεξιά επανέρχεται στην Ευρώπη. Η ξεκάθαρα πολιτική δολοφονία ενός νεαρού αντιφασίστα μουσικού, παραγγελία από την ηγεσία της Χρυσής Αυγής, δεν ήταν η μόνη εγκληματική ενέργεια της Χ.Α. αυτά τα χρόνια. Υπήρξαν και άλλες δολοφονίες, όπως του Σαχζάτ Λουκμάν, αλλά και δολοφονικές επιθέσεις όπως στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, στους αιγύπτιους ψαράδες, σε μετανάστες, συνδικαλιστές, λοατκι, μαθητές, φοιτητές, αντιφασίστες, κ.α.
Η Χ.Α. όλα αυτά τα χρόνια δρα ανενόχλητα και μέσα στον κρατικό μηχανισμό, τις δυνάμεις καταστολής, με τις πλάτες από ψηλά κυβερνητικά κλιμάκια και την οικονομική στήριξη διάφορων ολιγαρχών και ΜΜΕ. Παρά την επιχείρηση συγκάλυψης και της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, το κίνημα με τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του, η οικογένεια του Παύλου Φύσσα και οι αλληλέγγυοι αντιφασίστες δικηγόροι έδωσαν ένα μακρόχρονο αγώνα που οδήγησε στη δίκη και στην καταδίκη της Χ.Α. ως εγκληματικής οργάνωσης. Στις 7 Οκτώβρη του 2020 τέλειωσε η πρωτόδικη δίκη της Χρυσής Αυγής με την καταδίκη της για τη δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα, τις επιθέσεις στους Αιγύπτιους ψαράδες και στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ.
Πέρασαν 4 χρόνια από την πρώτη δικαστική καταδίκη της Χ.Α., αλλά τίποτα δεν έχει τελειώσει και δεν χωρά κανένας εφησυχασμός. Το δηλητήριο του ρατσισμού, του εθνικισμού, της ξενοφοβίας καλλιεργείται από κυβερνητικά και άλλα ακροδεξιά κόμματα και ΜΜΕ, στάζοντας στάλα-στάλα τη φασιστική ιδεολογία. Η φασιστική απειλή δεν έχει εκλείψει. Ο φασισμός εναντιώνεται σε κάθε ελεύθερο αγωνιστή που έχει διαλέξει την πλευρά του αδύναμου και του καταπιεσμένου. Αυτός ήταν ο Παύλος Φύσσας! Είχε διαλέξει πλευρά μέσα από τα τραγούδια και την αντιφασιστική δράση του. Η κοινωνία μας έχει ιστορικό χρέος να διαλέξει πλευρά και να καταδικάσει τους εκφραστές των νεοναζί.
Το πολιτικό σύστημα και οι εκφραστές του έχουν ανάγκη το ρατσιστικό δηλητήριο για να αποπροσανατολίσουν την οργή του λαού για την ακρίβεια, τη φτώχεια, την ανεργία, που γεννά η πολιτική τους. Για να χαρίζουν και άλλα κέρδη στους ισχυρούς και να κυνηγούν με πλειστηριασμούς και εξώσεις τους φτωχούς. Χρειάζονται τον εμφύλιο των φτωχών και τη στοχοποίηση των προσφύγων και των μεταναστών ως εχθρών για να αποπροσανατολίζουν, να γκετοποιούν τους πρόσφυγες να κάνουν δολοφονικές επαναπροωθήσεις, να ξεδιπλώνουν τα σχέδια τους για την εμπλοκή της χώρας σε πολεμικούς ανταγωνισμούς.
Θα είμαστε στο Κερατσίνι στις 18 Σεπτέμβρη. Είμαστε πολλές και πολλοί, είμαστε εμείς που παράγουμε τον πλούτο αυτής της χώρας. Και είμαστε παντού. Σε αυτοσχέδιες βάρκες που σώζουν τον συγχωριανό, τον συνάνθρωπο, είμαστε εκεί, ανάμεσα στα φτωχικά τραπέζια και στα καμένα δέντρα που δείχνουν τις ρίζες τους. Σε κάθε χώρο εργασίας, ενάντια στην αυθαιρεσία των αφεντικών. Σε κάθε συνδικαλιστική συλλογική διαδικασία, φραγμός στον ρατσιστικό και φασιστικό λόγο. Στις σχολικές μας τάξεις, ως δασκάλες και δάσκαλοι που βοηθούν τα παιδιά να μάθουν να σκέφτονται και όχι να υπακούνε. Στα χέρια που απλώνονται για να βοηθήσουν, για να σώσουν ζωές, στα χέρια που σφίγγονται σε γροθιά για να αγωνιστούν για το δίκιο και το όνειρο.
Η επέτειος της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα είναι μέρα μνήμης αλλά και μάχης κατά του φασισμού, για να βρει δικαίωση ο Παύλος και όσοι έχουν πέσει θύματα της φασιστικής βίας.
Δημοκρατικό χρέος η συμμετοχή στις αντιφασιστικές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα.