Μια νέα σχολική χρονιά ξεκινά με προσμονή, χαρά και αγάπη, αλλά η ειδική αγωγή στα ίδια και χειρότερα. Στο φόντο ενός πολύχρονου, αποφασιστικού και μαχητικού αγώνα του εκπαιδευτικού κινήματος ενάντια στην αξιολόγηση, που αποτελεί κεντρικό εργαλείο για την επιβολή του σχολείου της αγοράς, της ανταγωνιστικότητας, της κατηγοριοποίησης και της ταξικής επιλογής, της εργασιακής εξουθένωσης και της στέρησης της παιδαγωγικής ελευθερίας, η δημόσια εκπαίδευση εξακολουθεί να βομβαρδίζεται από τις προσπάθειες Κυβέρνησης/ΕΕ/ΟΟΣΑ για να υλοποιηθούν οι αντιδραστικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις ενίσχυσης της ιδιωτικοποίησης/εμπορευτικοποίησης της δημόσιας εκπαίδευσης. Η ειδική εκπαίδευση αποτελώντας διαχρονικά ένα «πεδίο φιλέτο» για το κεφάλαιο,  βρίσκεται αντιμέτωπη με  την  «εθνική στρατηγική για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία 2024-2030» που χαρακτηρίζεται από μια συνεκτική και εφ’ όλης της ύλης  δέσμευση της κυβέρνησης και των συνοδοιπόρων της απέναντι στη στρατηγική της ΕΕ/ΟΟΣΑ/ευρωπαϊκών μηχανισμών.

Τα παιδιά μας συνεχίζουν να πηγαίνουν στα ίδια ακατάλληλα και επικίνδυνα ειδικά σχολεία. Κανένα καινούριο σχολείο δεν έχει ανεγερθεί, καμία ουσιαστική παρέμβαση για την βελτίωση των εγκαταστάσεων στα ήδη υπάρχοντα, κανένα από αυτά τα σχολεία που είναι στα χαρτιά δεν θα λειτουργήσει (ΕΕΕΕΚ Αθηνών, Βύρωνα, Νέας Φιλαδέλφειας, Αμαρουσίου κλπ). Την ίδια στιγμή, τα παιδιά μας παραμένουν στα τενεκεδόκουτα (κοντέινερ) για σχολεία. Ενώ οι ελλείψεις σε εκπαιδευτικό, επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό, παρά τις συνεχείς ανακοινώσεις για προσλήψεις, που είναι σαν σταγόνα στον ωκεανό, δεν μπορούν να καλυφθούν. Η υποχρηματοδότηση, η υποστελέχωση, τα ακατάλληλα κτίρια σε συνδυασμό με τα αντιεπιστημονικά αναλυτικά προγράμματα, καθιστούν στις περισσότερες των περιπτώσεων τα ειδικά σχολεία χώρους φύλαξης. Πολλά παιδιά που φοιτούν σε γενικά σχολεία και παρά τις γνωματεύσεις από το ΚΕΔΑΣΥ δεν θα έχουν παράλληλη στήριξη, ούτε σχολικό νοσηλευτή. Μέσα σε όλα αυτά έρχονται και οι συγχωνεύσεις σχολείων και τμημάτων στη λογική κόστους-οφέλους, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη την δουλειά των εκπαιδευτικών και χειρότερους τους όρους εκπαίδευσης όλων των παιδιών, πολύ περισσότερο όμως των παιδιών με αναπηρία και μαθησιακές δυσκολίες. Αλήθεια πώς μπορεί να γίνει μάθημα τον 21ο αιώνα με 25 και 30 μαθητές στην τάξη; Πώς μπορεί να πραγματοποιηθεί η εξειδικευμένη στήριξη του παιδιού με αναπηρία ή και του προσφυγόπουλου;

Ταυτόχρονα, ένα ακόμη πρόβλημα είναι εκείνο των μεταφορών, αφού παραμένουν στα χέρια των ιδιωτών. Επιχειρηματίες που με πολλούς τρόπους για να ρίξουν το κόστος και να αυξήσουν τα κέρδη τους καταταλαιπωρούν τα παιδιά, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο να τα πετούν έξω από δρομολόγια όταν δεν καθιστούν για τις γνωστές σκοπιμότητες άγονους τους διαγωνισμούς. Πιο συγκεκριμένα, μέσω της παράτασης των συμβάσεων πολλά παιδιά πετιούνται εκτός δρομολογίων και πολλά άλλα εξουθενώνονται με δρομολόγια που περνάνε μακριά από τα σπίτια τους και κρατούν για ώρες, με προσωπικό χωρίς ειδίκευση που μπορεί να εναλλάσσεται και άθελα του να προκαλεί ακόμα και ατυχήματα ή υποτροπές στα παιδιά μας. Το υπουργείο και οι περιφέρειες της χώρας κωφεύουν στις καταγγελίες μας ότι με αυτό το ιδιωτικοποιημένο σύστημα μεταφοράς πολλά παιδιά εγγράφονται, αλλά δεν πάνε ποτέ στο σχολείο ή πάνε για λίγους μήνες μόνο, ενώ πολλά αποκλείονται από τους ίδιους τους επιχειρηματίες επειδή λένε πως δεν είναι «συνεργάσιμα». Λες και αν δεν είχαν «τέτοιου είδους» προβλήματα θα πήγαιναν σε ειδικό σχολείο.

Η κυβέρνηση προβάλλει την «πλήρη ένταξη» των μαθητών με Αναπηρία, προσπαθώντας να ξηλώσει όλες τις υποστηρικτικές δομές στην Ειδική Εκπαίδευση, οι οποίες είχαν δημιουργηθεί με τον αταλάντευτο και επίμονο αγώνα των ενώσεων γονέων των αναπήρων, των ίδιων των αναπήρων και του εκπαιδευτικού κινήματος.  Στόχος είναι η απόσυρση του κράτους από την υποχρέωση  παροχής δημόσιας και δωρεάν Ειδικής Εκπαίδευσης, η μετατροπή αυτής της ευθύνης σε «ατομική ευθύνη» του γονέα, η μεταφορά δημόσιου χρήματος σε ιδιωτικές δομές και φιλανθρωπικά ιδρύματα ε.α. και εντέλει η κατάργηση όσων  δικαιωμάτων  και όσης ορατότητας είχε κερδηθεί μέχρι σήμερα για τους  μαθητές με Αναπηρία. Η προετοιμασία αυτών των επιλογών είχε διαφανεί τα τελευταία χρόνια με τη συστηματική υποτίμηση  και κατασυκοφάντηση του έργου των εκπαιδευτικών της ε.α. από κυβερνητικούς εκπροσώπους και κυβερνητικούς, επιστημονοφανείς παρατρεχάμενους που αμφισβητούσαν το έργο των Τ.Ε., των παράλληλων στηρίξεων ενώ διέβλεπαν στα ειδικά σχολεία και σε όλες τις υποστηρικτικές δομές «στιγματισμό» των μαθητών με αναπηρία. Σύμφωνα όμως με τα δικά τους στοιχεία η Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, της πανδημίας και των μεταναστευτικών ροών έχει καταφέρει σήμερα, με τις υπάρχουσες δομές να σημειώνει έναν από τους χαμηλότερους δείκτες πρόωρης εγκατάλειψης από την εκπαίδευση μαθητών με αναπηρία (ποσοστό 8% έναντι 22% του μέσου ευρωπαϊκού όρου)  και να  αυξήσει ραγδαία τον αριθμό των μαθητών με Αναπηρία στην εκπαίδευση (από 68.000 το 2014/15 σε 110.000 το 2022/23).Αυτή η πραγματικότητα είναι έργο των εκπαιδευτικών που με πενιχρά μέσα και στις χειρότερες συνθήκες ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ  τους μαθητές τους στο σύνολό τους, δεν ασχολήθηκαν μόνο με τους άριστους  αλλά ΜΕ ΟΛΟΥΣ . Γι΄ αυτές τις επιλογές μας είμαστε υπερήφανες και υπερήφανοι, συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για δημόσιο δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά και το λέμε ξεκάθαρα: Το ταξικό σχολείο της υποχρηματοδότησης, της αριστείας και  των εξετάσεων PISA, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, όσους επιστημονικούς ακροβατισμούς και να συμπεριλάβουν.

Αυτές οι πολιτικές επιλογές βομβαρδίζουν και ισοπεδώνουν γρηγορότερα ό,τι οι εκπαιδευτικοί μέχρι σήμερα καταφέραμε να διασώσουμε με προσωπικό κόστος από μια δημόσια και δωρεάν ειδική εκπαίδευση, που αντιστέκεται σαν τη ΓΑΖΑ, κρατώντας, μέσα από τις ανηλεείς επιθέσεις, ζωντανή μέχρι σήμερα την ελπίδα να κερδίσει αυτό που της αξίζει για τους μαθητές της: μια λωρίδα γης για να ανθίσει η ζωή.  Τους προειδοποιούμε:  ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ. Στο πεδίο της εκπαίδευσης των μαθητών/τριών  με αναπηρία/ ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, το εκπαιδευτικό κίνημα πρέπει να διαποτιστεί από ένα αντίστοιχο και εφ΄ όλης της ύλης στρατηγικό σχεδιασμό που θα συναντηθεί αρχικά με το αναπηρικό, γονεϊκό κίνημα, αλλά  και με το εργατικό κίνημα, έχοντας ως πυξίδα και προσανατολισμό του την υπεράσπιση των μορφωτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των μαθητριών/ών στα πλαίσια μια δημόσιας και δωρεάν, καθολικής και υποχρεωτικής εκπαίδευσης, σε ασφαλή, σύγχρονα, δημόσια και δωρεάν σχολεία (ειδικά και γενικά), με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό (στα πλαίσια του 15% από τον ΚΠ για την παιδεία) χωρίς δεσμεύσεις από ευρωπαϊκά κονδύλια κάθε είδους που θα ορίζουν το τι, το πώς, την ποιότητα και την ποσότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης, με προγράμματα (εκπαιδευτικά και θεραπευτικά ) εντός του δημόσιου σχολείου  που θα ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες (εκπαιδευτικές, συναισθηματικές, κοινωνικές) των μαθητριών/ών, με μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων.

Απαιτούμε:

• Αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 15% του τακτικού προϋπολογισμού. Γενναία αύξηση της χρηματοδότησης σε όλες τις δομές της ειδικής εκπαίδευσης. Η χρηματοδότηση των ειδικών δομών να γίνεται αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό και να παίρνει υπόψη της τις πραγματικές ανάγκες των μαθητριών/ών με αναπηρία ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, χωρίς οικονομικούς εξορθολογισμούς που οδηγούν σε ελλιπή ή πλημμελή εκπαίδευση των μαθητριών/ών.
• Κατάργηση των νόμων που εμπορευματοποιούν την ειδική αγωγή και εκπαίδευση, κατηγοριοποιούν τους εκπαιδευτικούς και ανατρέπουν εργασιακά δικαιώματα. Στεκόμαστε ξεκάθαρα απέναντι στον οδικό χάρτη της Εθνικής Στρατηγικής για την Αναπηρία 2024-2030, ο οποίος ακυρώνει τις κατακτήσεις των αναπήρων και αποδομεί και διαλύει την ειδική αγωγή και εκπαίδευση.
• Διαχειριστικός έλεγχος ιδιωτικών μονάδων ειδικής εκπ/σης και μετατροπή τους σε δημόσιες.
• Έγκαιρη δημόσια και δωρεάν διάγνωση και καταγραφή των ατόμων με αναπηρία ή και ε.ε. ανάγκες.
• Έγκαιρη Πρώιμη παρέμβαση: βασικό στοιχείο της ΕΠΠ αποτελεί η πρώιμη ανίχνευση από δημόσια κέντρα που θα ανιχνεύουν και θα στηρίζουν καθολικά και δωρεάν την οικογένεια πριν, κατά και μετά τη γέννηση του παιδιού τους. Ίδρυση πλήρους και ολοκληρωμένων δημόσιων κέντρων ημέρας που θα σχεδιάζουν και θα υλοποιούν δωρεάν προγράμματα έγκαιρης ΠΠ για παιδιά ηλικίας 0 έως και 4 ετών. Διεπιστημονικές ομάδες ανά δήμο για να στηρίζουν και θα συμβουλεύουν τους γονείς για τα δικαιώματα που έχουν και τις δημόσιες δομές υποστήριξης που υπάρχουν. Στελέχωσή τους με μόνιμο διεπιστημονικό προσωπικό όλων των ειδικοτήτων.
• Ίδρυση νέων δημόσιων ειδικών σχολείων, με κρατική επιχορήγηση,  με ασφαλείς προδιαγραφές και όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό.
• Ασφαλή, δημόσια και δωρεάν μεταφορά μαθητών από και προς το σχολείο και σε όλες τις προγραμματισμένες επισκέψεις των ειδικών σχολείων από την πρώτη μέρα έναρξης της σχολικής χρονιάς και από την πόρτα των σπιτιών των μαθητών/τριών.
• Στελέχωση των ειδικών σχολείων με μόνιμους εκπαιδευτικούς όλων των ειδικοτήτων και όλες τις αναγκαίες  ειδικότητες (ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές, βοηθητικό προσωπικό κ.ά.) με μόνιμη σχέση εργασίας. Κανένα κλείσιμο-συγχώνευση σχολικής μονάδας.
• Σύγχρονα Αναλυτικά προγράμματα για τα ειδικά σχολεία με στόχο την αξιοποίηση του δυναμικού των μαθητών/τριων για την κοινωνική και επαγγελματική αποκατάστασή τους.
• Ενίσχυση της αλληλεπίδρασης ειδικών και γενικών σχολείων, με σαφή όρια λειτουργίας, με αναλυτικά προγράμματα για τον κάθε τύπο σχολείου που θα απαντά στις ανάγκες των μαθητριών/ών που υποστηρίζει. 
• Υποχρεωτική ίδρυση ΤΕ σε κάθε νηπιαγωγείο και δημοτικό με απαραίτητο εξοπλισμό και εποπτικό υλικό.
• Δημιουργία και δεύτερου ΤΕ σε κάθε σχολική μονάδα, όταν ο αριθμός των υποστηριζόμενων μαθητριών/ών το απαιτεί (άνω των 3 μαθητριών/ών σε νηπιαγωγεία, άνω των 10 μαθητριών/ών σε δημοτικά), ανεξάρτητα από το μαθητικό δυναμικό του σχολείου.
• Δημόσια δωρεάν παράλληλη στήριξη για όσους μαθητές/τριες το έχουν ανάγκη, με αναλογία 1 προς 1. Καμία οικογένεια να μην πληρώσει από την τσέπη της για εξατομικευμένη υποστήριξη μαθητή σε σχολείο. Όχι στην ανασφάλιστη εργασία μέσα στο σχολείο.
• Έγκαιρες προσλήψεις προσωπικού σε μια φάση, πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς.
• Μείωση του αριθμού των μαθητριών/ών ανά γενικό τμήμα (15 μαθητές/τριες σε νηπιαγωγείο και Α-Β δημοτικού, 20 στις υπόλοιπες τάξεις).).
• Κατοχύρωση παιδαγωγικής εκπαιδευτικής κατεύθυνσης των ΚΕΔΑΣΥ, άμεση στελέχωσή τους με μόνιμο προσωπικό, μικρότερες περιοχές ευθύνης ανά δήμο (π.χ. ένα ΚΕΔΑΣΥ για κάθε 1500 μαθητές/τριες), λιγότερες διοικητικές αρμοδιότητες, κινητές μονάδες που θα επισκέπτονται τα σχολεία και θα στηρίζουν εκπαιδευτικούς και μαθητές/τριες. Τα ΚΕΔΑΣΥ να υλοποιούν την υποστήριξη των μαθητών/τριών  με αναπηρία ή και ε.ε. ανάγκες μέσα στα σχολεία.
• Διορισμοί εκπαιδευτικών σε όλα τα δημόσια ιατροπαιδαγωγικά κέντρα.
• Αναβάθμιση των υπαρχόντων και ίδρυση νέων εκπαιδευτικών μονάδων δημόσιας και δωρεάν, ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης (ΕΕΕΕΚ), διεύρυνση του ρόλου τους με μονάδες αυτόνομης διαβίωσης, προστατευμένα εργαστήρια, νομοθετική κατοχύρωση των αποφοίτων τους. Ειδική εκπαίδευση εφόρου ζωής για τα άτομα με βαριές, πολλαπλές αναπηρίες και ίδρυση δημόσιων και δωρεάν κέντρων αυτόνομης διαβίωσης. Μόνιμη σταθερή, προστατευμένη – υποστηριζόμενη εργασία για τα άτομα με αναπηρία  στο Δημόσιο και στον Ιδιωτικό Τομέα.
• Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί στις δομές της  ειδικής εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες της και για όλες τις ανάγκες της. Καμία κατηγοριοποίηση, κατακερματισμό και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών. Κατάργηση του θεσμού των ΑΜΩ και της ελαστικής εργασίας. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ες με πλήρη εργασιακά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά δικαιώματα! Ενιαία κριτήρια μεταθέσεων, διορισμών σε όλη την εκπαίδευση. Διορισμοί με βάση το χρόνο λήψης του πτυχίου και όλη την προϋπηρεσία. Διορισμός όλων των αναπληρωτών/ριών και όσων έχουν υπογράψει έστω και μια σύμβαση στο δημόσιο σχολείο. Σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους. Όχι στην ελαστική εργασία. 
• Επαναλειτουργία των διδασκαλείων, με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα, καθιέρωση του θεσμού της μετεκπαίδευσης σε θέματα ειδικής αγωγής και Εκπαίδευσης και στη β/βάθμια εκπαίδευση, περιοδική ουσιαστική επιμόρφωση (χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό) του προσωπικού όλων των ΣΜΕΑ, αλλά και των εκπαιδευτικών της γενικής εκπαίδευσης σε θέματα ειδικής αγωγής.
• Κατάργηση του Ν.3848/2010. Κανένα προσοντολόγιο. Όχι στα πιστοποιητικά παιδαγωγικής, διδακτικής επάρκειας. Όχι στην αξιολόγηση, στο σχεδιαζόμενο πιστοποιητικό επαγγελματικής επάρκειας και το πλαίσιο προσόντων εκπαιδευτικού.