Μέχρις τις 29/10 η οριστική κατάθεση του εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας των σχολείων με βάση το ΦΕΚ Β 5387/26-9-2024
Νέα λοιπόν ήθη βιώνουμε στην εκπαίδευση. Μετά την παρουσία αστυνομίας ως λύση «δια πάσα νόσο» (ως «νόσο» φαίνεται πως το Υπουργείο και οι εντολοδόχοι του εννοούν τους/τις εκπαιδευτικούς και τους/τις μαθητές/τριες), από τη σύλληψη(!!) συναδέλφου στη Δ/νση ΠΕ Δυτ. Αττικής καθώς η Δ/ντρια Εκπ/σης δήλωσε πως αισθάνθηκε απειλή από την παρουσία δασκάλων με τα παιδιά τους, τη Χαλκιδική όπου αστυνομία κλήθηκε να απομακρύνει 10χρονη μαθήτρια (!!) από το σχολείο της, το κλίμα τρομοκρατίας σε όλη την εκπαίδευση με απειλές, διώξεις και πειθαρχικά να στέλνονται στους ανθρώπους που κρατούν όρθια την εκπαίδευση χρόνια τώρα, από την ποινικοποίηση της απεργίας και την αδιανόητη λύσσα με την οποία επιχειρούν να επιβάλλουν την αξιολόγηση, που χωρίς να έχει εφαρμοστεί έχει φανεί ήδη τι σκοπό υπηρετεί… όλα καταμαρτυρούν πως διανύουμε ήδη μια περίοδο που η μάχη μας αφορά πια το αν θα νομιμοποιήσουμε την καταστολή και την τρομοκρατία ως συστατικά στοιχεία της εργασίας, του σχολείου μας, της ίδιας της ζωής και της ύπαρξής μας. Της δικής μας και των παιδιών μας.
Στο πλαίσιο αυτό, μεταξύ άλλων, εστάλη εγγράφως μάλιστα στα δημοτικά και νηπιαγωγεία του Συλλόγου μας από τη Δ/ντρια ΠΕ Δυτ. Αττικής κα Κολλιοπούλου οδηγία πειθάρχησης στις αλλαγές και προσθήκες της νέας Υπ. Απόφασης, η οποία στο βαθύτατα «παιδαγωγικό» κλίμα που προαναφέρθηκε, καλεί τους Συλλόγους Διδασκόντων να συμπεριλάβουν στον εσωτερικό κανονισμό των σχολείων τους πως σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης φθοράς/καταστροφής σχολικής περιουσίας από συγκεκριμένο/η μαθητή/τρια, η δαπάνη αποκατάστασης βαρύνει την οικογένειά του ή τον ίδιο/α αν είναι ενήλικος/η. Πιο συγκεκριμένα η Δ/νση της σχολικής μονάδας καλεί τον γονέα/κηδεμόνα του παιδιού στο οποίο «αποδεδειγμένα αποδίδεται η ζημία» και του ζητά να την αποκαταστήσει σε προθεσμία πέντε (!!) ημερών. Σε περίπτωση μάλιστα αδυναμίας από πλευράς τους να πληρώσουν τη ζημιά, τότε η Δ/νση γνωστοποιεί (!!) στο Δήμο/Σχολική Επιτροπή το συμβάν και ο γονέας οδηγείται στην πληρωμή μέσω αυτών (βεβαιώσεις οφειλής κλπ) … (!!)
Και ενώ δίνεται μάχη από τους Συλλόγους Διδασκόντων προκειμένου να συνεχίσουμε να θυμίζουμε μα και να είμαστε σχολεία και εκπαιδευτικοί, εκκινώντας από την απεργία-αποχή ενάντια στην αξιολόγηση που αποδεδειγμένα μετατρέπει τον παιδαγωγικό χαρακτήρα του σχολείου και των λειτουργών του σε κάτι αναχρονιστικό, αντιδραστικό και αντιπαιδαγωγικό, υποβιβάζοντάς τα, το έχει ήδη κάνει στην απόπειρα και μόνο να εφαρμοστεί, αλλά και σε μια πληθώρα άλλων ζητημάτων. Aπό τη σίτιση και τη μετατροπή μας σε τραπεζοκόμους, τη μεταβίβαση ευθυνών στα σχολεία μέσα από κάθε πτυχή της σχολικής και όχι μόνο καθημερινότητας και τη μετατροπή μας σε νομικούς συμβούλους που επιχειρούν αυτονόητα να επισημάνουν ότι μια σειρά ελλείψεων όπως πχ η έλλειψη εκπαιδευτικών, το μοίρασμα των παιδιών παράλληλης σε έναν/μια εκπ/κό καταργώντας τις επίσημες γνωματεύσεις του ΚΕΔΑΣΥ, οι επικίνδυνες σχολικές κτιριακές υποδομές ή/και η απουσία αυτών, η αδυναμία λειτουργίας λόγω μη χρηματοδότησης των σχολείων, η ανυπαρξία ψυχολόγων κοινωνικών λειτουργών στα σχολεία βαραίνουν το κράτος και μόνο αυτό.
Ενώ λοιπόν η παιδεία υποβιβάζεται συνεχώς, όπως και κάθε δημόσιος τομέας/αγαθό, κάθε χρόνο και χειρότερα, (αρκεί να αναφέρουμε πως τα κενά στους/στις εκπαιδευτικούς της Δυτ.Αττικής είναι τέτοια που επισήμως μιλάμε για ανοιχτή υποβάθμιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών της Δυτ.Αττικής με ευθύνη του Υπουργείου και της Δ/νσης Α/θμιας) με τα σχολεία να αδυνατούν να λειτουργήσουν, χωρίς καμία υποστηρικτική δομή ψυχολόγων/κοιν.λειτουργών, ενώ ειδικά στην περιοχή μας τα κοινωνικά προβλήματα είναι ιδιαιτέρως οξυμένα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ψυχοσύνθεση των παιδιών που βιώνουν φτώχεια, ανεργία, ανασφάλεια και υποβάθμιση σε όλους τους τομείς), ενώ η νόμιμη συστημική λοιπόν βία που βιώνουν από παντού είναι αόρατη επισήμως και τα θίγει πολυεπίπεδα, όπως όλους και όλες μας, ορατή γίνεται μόνο η ατομική ευθύνη για όλα που απαιτεί σύμφωνα με το Υπουργείο και την Δ/ντρια Εκπ/σης ένα σκληρό κατασταλτικό πλαίσιο προκειμένου να ελεγχθεί και να περιοριστεί.
Το δυστοπικό παρόν και μέλλον που μας ετοιμάζουν λοιπόν με πλατφόρμες καταγγελιών, αστυνομίες, Δ/ντές και Δήμο να κυνηγούν εκπ/κούς, παιδιά και γονείς, την ίδια στιγμή που επιχειρείται νομίμως η διάλυση του δημόσιου σχολείου, η φτωχοποίηση των ανθρώπων και η μετατροπή τους σε αριθμούς και ποσοστά επιθετικότητας/εγκληματικότητας/εγκατάλειψης του σχολείου και της ίδιας της ζωής, χωρίς έστω μια τυπική και επιφανειακή υποστήριξη των οικογενειών και των παιδιών, εντός και εκτός σχολείου, είναι όχι απλώς κάτι υποκριτικό, είναι βαθιά εγκληματικό και γίνεται διπλά επικίνδυνο ακριβώς γιατί επιχειρείται (όπως και σε όλα) να μεταβιβαστεί η ευθύνη πάνω στα σχολεία στο να το υλοποιήσουμε και να το νομιμοποιήσουμε, εντάσσοντάς το μάλιστα και στο εσωτερικό κανονισμό των σχολείων!
Να επισημάνουμε λοιπόν για ακόμη μια φορά πως είμαστε εκπαιδευτικοί και θα προφυλάξουμε και σε αυτή την περίπτωση τον παιδαγωγικό χαρακτήρα κάθε διαδικασίας και απόφασής μας ως προς τον τρόπο λειτουργίας και ύπαρξής μας.
Ως εκ τούτου αναφορικά με τον Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας:
Τα σχολεία μας, οι σύλλογοι διδασκόντων –όπως κάνουν κάθε χρόνο– έτσι και φέτος θα επισημάνουν τα βασικά σημεία για τη λειτουργία των σχολείων ακολουθώντας ένα ξεκάθαρο παιδαγωγικό πλαίσιο που αντιμετωπίζει κάθε πρόβλημα που τυχόν προκύψει. Επιπλέον επισημαίνουμε τα εξής:
- Το Υπ. Παιδείας δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την αντιμετώπιση ζητημάτων λειτουργίας των σχολείων καθώς αυτά ούτως ή άλλως αντιμετωπίζονται με καθορισμένο πλαίσιο από τους συλλόγους διδασκόντων. Το Υπ. Παιδείας και όποιος/α πιέσει τώρα να συνταχθεί ΕΚΛ με τις νέες μάλιστα προσθήκες κατασταλτικού/ελεγκτικού χαρακτήρα ενδιαφέρεται να επιβάλει ένα κανονισμό γιατί α) επιχειρείται η μεταβίβαση όλων των ευθυνών στους εκπαιδευτικούς και τους γονείς, την ίδια στιγμή που καταφανώς εγκαταλείπεται το σχολείο και τα μέλη της σχολικής κοινότητας «στη μοίρα τους» (εκπ/κοί, γονείς, μαθητές/τριες) και γιατί β) δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτό συνδέεται με την αξιολόγηση και την αυτονομία της σχολικής μονάδας (βλέπε εμπλοκή Δήμου).
- Αξιολόγηση λοιπόν γιατί ο ΕΚΛ αποτελεί έναν από τους δείκτες του θεματικού άξονα 9 της εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης σχολικών μονάδων, ενώ μια ακόμα σειρά δεικτών συνδέονται με το περιεχόμενο του ΕΚΛ που ορίζεται από την Υ.Α.
- Αυτονομία γιατί επιδιώκει να κατοχυρώσει ότι γι’ αυτά τα ζητήματα που συνδέονται με την παιδαγωγική λειτουργία του σχολείου, δε θα αποφασίζει αποκλειστικά ο σύλλογος διδασκόντων αλλά θα συναποφασίζει μαζί και ο Δήμος και ο σύλλογος γονέων επιβάλλοντας στην πράξη την παραχώρηση αρμοδιοτήτων στην τοπική αυτοδιοίκηση, τη «διοίκηση» του σχολείου από τοπικούς φορείς πέρα από το σύλλογο διδασκόντων (βλ. ιδιαίτερο προφίλ κάθε σχολείου), τη μεταφορά ευθυνών του εργοδότη (του κράτους) για τα ποικίλα προβλήματα των σχολείων (προβλήματα υποδομών και ποιότητας σχολικού χώρου, ελλείψεις εκπαιδευτικών, διοργάνωση εκπαιδευτικών προγραμμάτων που μπορεί να έχουν και οικονομικό κόστος κτλ) στις πλάτες εκπαιδευτικών και μαθητών.
- Πειθάρχηση γιατί διαμορφώνει πλαίσιο πειθάρχησης και καταστολής συμπεριφορών, με πρωτοφανή και ανεφάρμοστα μέτρα θεσμοθετώντας για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες την τιμωρία στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, διαλύοντας μέσω των τελευταίων αλλαγών μάλιστα και επισήμως τις σχέσεις εκπαιδευτικών/γονέων/μαθητών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ίδια τη λειτουργία των σχολείων και του νέου αντιδραστικού χαρακτήρα τους. Ψυχολόγοι και ειδικοί υποστηρίζουν άλλωστε μπροστά στην ενίσχυση των ποινών και της καταστολής ότι η κατασταλτική αντιμετώπιση του φαινομένου της βίας των ανηλίκων όχι μόνο δεν θα επιλύσει το ζήτημα αλλά, πιθανότατα, να το επιδεινώσει. «Οι κοινωνίες που επενδύουν στις τεχνολογίες ασφάλειας, επιτήρησης και καταστολής, όπως οι ΗΠΑ, φιγουράρουν σταθερά πρώτες και με διαφορά από τις υπόλοιπες χώρες του ΟΟΣΑ στα κρούσματα βίας από ανήλικους», λέει ο Γιώργος Νικολαΐδης, επικεφαλής της Διεύθυνσης Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, ενώ συνεχίζει λέγοντας πως «η πολιτική που έχει αποτελέσματα κινείται σε εντελώς αντιδιασταλτική κατεύθυνση, σε μία κατεύθυνση που ενισχύει την αλληλεγγύη και τη συλλογικότητα, που κάνει τους ανήλικους να αισθάνονται μέλη της κοινότητας, στην οποία αν πάνε να παραβιαστούν τα δικαιώματα κάποιου αδύναμου, επεμβαίνουν όλοι για να το αποτρέψουν». Μάλιστα η τ. εισαγγελέας Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου συμπληρώνει πως «Η αυστηροποίηση της μεταχείρισης των παραβατικών συμπεριφορών των παιδιών, δεν έχει επιστημονικό έρεισμα ούτε θα φέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα που πολλοί νομικοί πιστεύουν, όσον αφορά τη μείωση των συμπεριφορών αυτών. Όλοι πρέπει να εστιάσουμε στις αιτίες του φαινομένου και στη πρόληψή του».
- Τα πρότυπα κείμενα του ΙΕΠ παρ όλα αυτά αλλά και η ίδια η Υ.Α. είναι γεμάτα από στοιχεία πειθάρχησης, και παρωχημένες παιδαγωγικές αντιλήψεις. Πρόταση αποτελεί μεταξύ πολλών η έγκαιρη ενημέρωση των γονέων για έκτακτες αλλαγές στο Ωρολόγιο Πρόγραμμα (οι οποίες όμως προκύπτουν αυθημερόν!), η ανάθεση του συνόλου της ευθύνης για την «προστασία από πιθανούς κινδύνους» αποκλειστικά στους εκπαιδευτικούς(!) και η αναφορά στον «σύμβουλο σχολικής ζωής» (θεσμός που όμως δεν υφίσταται!). Παντελώς απαράδεκτο είναι ότι τα παραπάνω προβλέπονται εισάγοντας τη λογική της πειθάρχησης ακόμη και στο νηπιαγωγείο!!! Είναι κραυγαλέο και με τις τελευταίες αλλαγές που προτείνονται πως η Υ.Α. δεν έχει καμιά σχέση με το περιεχόμενο και το χαρακτήρα του σχολείου καθώς και με την παιδαγωγική!
- Τα σχολεία μας δίνουν μάχη με τις ελλείψεις σε επίπεδο προσωπικού και υποδομών, τη συνεχή υποβάθμιση, την εκκωφαντική απουσία υποστηρικτικών δομών και πλαισίου, που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν όχι στη διαχείριση μονάχα μα και στην πρόληψη όπως επισημαίνουν και οι ειδικοί. «Αυτοί που μας κλέψαν το βιβλίο από το χέρι, μας κατηγορούν ότι μείναμε αδιάβαστοι» λοιπόν κατά τη ρήση του Μπρεχτ και μάλιστα ζητούν να αλληλοκοιταχτούμε και να αξιολογηθούμε ψάχνοντας για ενόχους μα και να κοιτάξουμε στα μάτια τα παιδιά μας ψάχνοντας για ευθύνες… και όχι τους ιθύνοντες που τα εγκαταλείπουν κλέβοντάς τους παρόν και μέλλον. Αρνούμαστε!
Με βάση τα παραπάνω:
Καλούμε τους συλλόγους διδασκόντων που ήταν και θα παραμείνει το κυρίαρχο όργανο αποφάσεων
- Να απορρίψουν πιέσεις και οδηγίες για εφαρμογή της ΥΑ για τον ΕΚΛ καθώς και προτεινόμενες αλλαγές/προσθήκες, επισημαίνοντας πως οποιαδήποτε οδηγία δεν συνάδει με το παιδαγωγικό πλαίσιο το οποίο υπηρετεί το κάθε σχολείο και η επιστήμη μας, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαίτερες ψυχοκοινωνικές ανάγκες του κάθε μαθητή/τριας και το ιδιαίτερο κοινωνικό περιβάλλον από το οποίο προέρχεται, δε βρίσκει το Σύλλογο Διδασκόντων σύμφωνο.
- Να συνεχίσουν με τις αρχές λειτουργίας (παλιό κανονισμό αν υπάρχει ή αποφάσεις ΣΔ που έχουν καθορίσει ζητήματα λειτουργίας) που έχουν αποφασίσει λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε σχολικής κοινότητας.
- Να μην αποδεχτούν καμιά διαδικασία συναπόφασης με το δήμο και το σύλλογο γονέων, καμιά οδηγία από Δ/ντρια Εκπ/σης και ΣΕΕ που δε συνάδει με το ρόλο μας ως εκπαιδευτικών.
Καλούμε τους Δ/ντές-ντριες και τις προϊσταμένες να μην προχωρήσουν στην ανατροπή των μέχρι τώρα αποφάσεων λειτουργίας των σχολείων από τους συλλόγους διδασκόντων, να μην αναλάβουν καμιά ευθύνη και ρόλο που δεν τους αντιστοιχεί, απομακρύνοντάς τους και άλλο από το ρόλο εκπαιδευτικών, να μη δεχτούν την προσθήκη οδηγιών που μετατρέπουν το σχολείο και τους ίδιους/ες σε κατασταλτικούς μηχανισμούς.
Στην κατεύθυνση αυτή καλούμε τη ΔΟΕ να προκηρύξει Απεργία Αποχή από την ΥΑ για όλη τη χώρα, να απαιτήσει την κατάργηση της ΥΑ και του νομικού πλαισίου με προσθήκες που τη συμπληρώνουν και να αποσαφηνίσει ότι δεν θα αποδεχτεί ο κλάδος καμιά επιβολή της αξιολόγησης, της αυτονομίας της σχολικής μονάδας και πειθάρχησης σε βάρος των μαθητών/τριών μας, μέσα από τον ΕΚΛ .